Kategorie
Archiwalne Osobiste

Tydzień to za mało

Moja wymarzona majówka zaczęła się od sprawdzania egzaminów próbnych z drugiej pracy. Oczywiście kosztowało mnie to sporo czasu i nerwów, ocierając się wręcz o wkurza, kiedy ktoś bezmyślnie przepisał coś z gotowca i mimo moich starań w obniżeniu ilości zdobytych punktów zdał, a ktoś piszący samodzielnie oblał, bo napisał za mało. Ostatecznie w poniedziałek odbyłam najprawdopodobniej swoje ostatnie zajęcia. Raczej nie będę się pchać do edukacji od nowego roku szkolnego. Wystarczy mi.

Dzisiaj poszłam na 6 godzin do (trzeciej) pracy i było nudno. Stwierdziłam też, że tygodniowe urlopy nie mają sensu, bo zanim człowiek poczuje, że się rozleniwił i odpoczął, to musi wracać do roboty. Następny urlop planuję na koniec sierpnia, też miał być tygodniowy, bo stwierdziłam, że nie stać mnie na dwa tygodnie laby. Ale po przemyśleniach z dzisiaj, nad tym się jeszcze zastanowię.

Na razie namiętnie żrę lody i znowu przytyłam kilogram.

I co chwilę coś gubię. Pisałam tutaj jakiś czas temu o pozostawieniu w centrum handlowym mojego portfela (znalazł się). Gdzieś posiałam drugi komplet kluczyków do samochodu. Półtora tygodnia temu były poszukiwania dowodu rejestracyjnego. A w zeszły weekend pojechałam do Tesco, przeglądałam karton z wypiekaczem do chleba i co? Po rozpakowaniu nowego nabytku w domu okazało się, że instrukcję obsługi musiałam zostawić na podłodze sklepu. MM udało się ją odzyskać bez problemu, ale tak się zastanawiam, jakim cudem przeżyłam na własnym garnuszku pół roku i nie zostawiłam nigdzie głowy po drodze.

Pojutrze do (pierwszej) pracy. Całe szczęście, tylko do 13. Potem planuję pojechać wymienić opony na letnie i dokonać ostatnich formalności z drugą pracą.

I tak do sierpnia…

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Dirty minds

Mam problem w łazience. Próbowałam prostych sposobów. Nie pomogły. Zwróciłam się zatem o pomoc do znajomych na fejsbuku. Czemu zatem nie mieć przy okazji ubawu i nie sprawdzić, jak bardzo „brudne” bywają umysły? 🙂

rozmowa

(klikając na miniaturę otwieracie większy, czytelny obrazek)

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Trzy dni pracy do majówki

Odliczam, a co.

Coraz bardziej się przeklinam, że nie wpadłam wcześniej na pomysł z wyjazdem na dwa dni. Dwa dni w hotelu z basenem, full wypas. No ale nic, może uda mi się zaliczyć aquapark w Sopocie w ramach ochoty na popluskanie się. Poza tym muszę jednak oszczędzać kasę, bo majowa wypłata będzie skromna.

W niedzielę pojechałam do centrum handlowego, gdzie wpłatomat poszatkował mi banknot stuzłotowy (prawdopodobnie włożyłam go w formie pogiętej, wyszedł w kawałkach), w wyniku czego zaliczyłam wkurza. Pojechałam do Biedronki celem zakupu pysznych lodów na patyku, gdzie ów poszatkowany banknot wypadł mi z portfela.

Wczoraj w sklepie, na przerwie w pracy zauważyłam, że nie mam w portfelu dowodu rejestracyjnego samochodu. Zawsze trzymałam go w przegródce na banknoty. Po powrocie do mieszkania nie znalazłam go. Wyszukałam w Google, co się robi w takim przypadku.

Dzisiaj na przerwie między porankiem na NFZ a prywatną popołudniówką zadzwoniłam do BOKu szatkującego stówy centrum handlowego. Nikt im dowodu rejestracyjnego nie przyniósł. O to samo zapytałam w dwóch sklepach, w których wczoraj robiłam zakupy. Nie ma.

Po pracy pojechałam do Biedronki. Panie kasjerki wiedziały, o co chodzi, papier odzyskałam bez problemu.

W moim padaniu na ryj zatem chociaż raz zdarzyło się coś pozytywnego.

Muszę wreszcie wymienić koła na letnie i olej w autku. Muszę się też zabrać za sprawdzanie egzaminu próbnego pań, które męczę w drugiej pracy. W poniedziałek przed 20 wykładem pt. „ortodoncja w pigułce” bardzo skutecznie zlasowałam im mózgi.

Ogólnie końca roboty nie widać.

Nadal jestem zmęczona. Idę po loda. Albo po wino…

A koty się tłuką.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Zmęczenie

Padam na ryj. Chce mi się płakać na samą myśl, że jutro będę poza domem 13 godzin w związku z pracą. Zwłaszcza, że do drugiej pracy nadal nie przygotowałam materiałów do omówienia, co muszę zrobić teraz.

Trzy poniedziałki pod rząd pracowałam 8-18:30 (zazwyczaj mam tak w co drugi poniedziałek). Dwie soboty pod rząd pracowałam. W pozostałe dni normalnie tkwiłam przy fotelu.

Pięć dni do majówki. 9 dni wolnego, z czego trzeba odjąć półtorej godziny w poniedziałek i 6 godzin w sobotę – prace druga i trzecia. Ale czekam na tych kilka dni jak na zbawienie.

Szkoda, że nie pomyślałam o tym wcześniej, ale miałabym autentycznie ochotę wynająć sobie gdzieś pokój na dwa dni i o niczym nie myśleć. Popluskać się w basenie. Nawet komputer zostawiłabym w domu. Teraz to po ptokach, nic nie znajdę.

Mieszkanie nieogarnięte. Pranie wisi na suszarce od tygodnia, bo nie chce mi się prasować.

Cieszę się na leniwą niedzielę, bo się z własnej woli wpakowałam w prowadzenie wykładu z kupy materiału, więc muszę go przygotować, z drugiej strony wyrywam na zewnątrz, nie jestem w stanie wysiedzieć na tych moich 43 metrach. Z trzeciej strony piękna pogoda wcale mnie nie cieszy.

Nic mi się nie chce.

Mam dość…

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Zachciało mi się…

Zachciało się poprosić asystentkę o wypiaskowanie mi zębów. Nie dość, że drugie pół dnia nie mogłam jeść ani pić nic barwiącego (znaczy kawka albo herbatka przed popołudniówką wykluczona), to jeszcze mnie dziąsła teraz troszkę napierniczają…

Ale za to jakie mam teraz bielutkie ząbki :).

To było moje drugie piaskowanie w życiu. Będę przeżywać, a co. 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Pół roku

… wczoraj minęło. Pół roku mieszkania poza domem rodzinnym.

Nie umarłam z głodu. Nie zaginęłam pod górą śmieci. Koty mnie nie zjadły. W ciuchach chodzę czystych, choć niekoniecznie dobrze wyprasowanych (liczy się wysiłek…). Odżywiam się chyba nienajgorzej, skoro powolutku chudnę.

[Piję właśnie kawę o posmaku i zapachu kawy z bananem. Mam szok tlenowy, bo odprowadziłam MM na pociąg.]

Nie ukręciłam kotom tych ich głupich łebków. Koty też się raczej dobrze trzymają, chociaż jeden nadal nie jest odrobaczony i zaszczepiony.

Nie popadłam w długi. Nie dałam się namówić na karty kredytowe. Wyrabiam się finansowo.

Nadal nie umiem gotować.

Jakoś to leci… Lepiej u mnie, niż w domu, który pół roku temu opuściłam. Myślę, że nadal mogłabym do niego wrócić… Do jakiejś odseparowanej od reszty domowników części…

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Rosół

Wychodzi na to, że odwiedzanie rodziców w święta nie wychodzi mi na zdrowie.

Rodziciela grypa ścięła w Niedzielę Wielkanocną.

Mnie podcięło dopiero w środę. Zaczęło się od trwającego do teraz braku apetytu. Kiedy koło drugiej wychodziłam do domu, usłyszałam, że panie asystentki będą się spodziewały telefonu ode mnie w czwartek rano (a praca 12-18).

Nie zadzwoniłam. Pojechałam do pracy. Podchodziłam już do przychodni, kiedy zadzwonił mój telefon: to panie, które miałam za kilka sekund zobaczyć, zadzwoniły, z troski.

Zamiast przyłbicy cały dzień nosiłam maseczkę. Zużycie ręczników papierowych znacząco wzrosło.

Co do pracy w piątek nie było wątpliwości: kwietniowe piątki są pechowe (za tydzień jadę na konferencję, za dwa tygodnie muszę wyjść w środku dnia na kilka godzin), do pracy iść muszę, chociażby nie wiem, co.

Wczoraj wieczorem wyszłam z pracy z postanowieniem ugotowania sobie rosołu. Odebrałam z paczkomatu paczuszkę z kupionym na Allegro głupim filmem, poszłam na zakupy, wybrałam najlepiej wyglądającą porcję włoszczyzny z tych kilku paczek, które po 20 jeszcze zostały, do tego kilka nóżek kurczaka i śmignęłam do domu.

Gotowanie zostawiłam, oczywiście, na dziś. Muszę przy tym nadmienić, że moje doświadczenie w gotowaniu zup to ugotowanie mięska i dorzucenie do wywaru mrożonki i ew. wymienionych na opakowaniu przypraw. Sięgnąwszy po zasób wiedzy w internecie zabrałam się za gotowanie jakieś 2 godziny przed planowanym obiadem. Do tego czasu zdążyłam nawet zgłodnieć (to cudowne chorobowe odchudzanie: chodzisz cały dzień głodna, ale nie masz na nic ochoty i jesteś nawet w stanie stabilnie – bo mi na głodzie w stanie niechorobowym zaczynają drżeć dłonie – przeżyć cały dzień na dwóch herbatach i jogurcie). Po drodze musiałam wyskoczyć do pieruńsko drogiego sklepu na osiedlu, bo nie sprawdziłam wcześniej, że nie mam liści laurowych.

No. Rosołek sobie pyrkał przez jakieś dwie godziny, aż wypyrkał się całkiem niezły – stwierdził mój mocno przytępiony zmysł smaku. Po obiadku obejrzałam swój głupi film („Tomb Raider” – jaki ten film jest durny; i chyba będę niechcący robić festiwal filmów z Danielem Craigiem, bo na jutro mam w planach „Dziewczynę z tatuażem”), potem dodatki na płycie. Teraz sobie siedzę i piszę, na noc łyknę znowu Apap, bo mnie plecy bolą (bardzo grypowo).

Przyszły tydzień będzie ciężki, czuję to.

A druga praca mnie wkurza, tak stwierdziłam po przemyśleniu paru spraw z nią związanych. Chyba jednak nie podejmę kariery w edukacji.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Naturalną konsekwencją

kupna pięknego ekspresu, który w tempie zaiste ekspresowym robi kawę nieśmierdzącą plastikiem, jest to, że zaczęłam pić więcej kawy.

To jest jedna z jego najcudowniejszych cech: kubek mocnej kawusi jest gotowy w kilka minut. Nie wiem, ile, bo nie stałam ze stoperem, ale jak nastawiłam ekspres na zaparzenie jednego kubka, to kawka była gotowa, kiedy ja jeszcze robiłam sobie kanapki na śniadanie. Dodałam sobie do niej waniliowego syropu, kupionego jakiś czas temu w Lidlu, trochę mleka i było świątecznie ;).

Jedną z bardziej naturalnych konsekwencji wyprowadzenia się z domu, mieszkania samotnie (bez dzieci) i nie bycia zapaloną katoliczką jest też olewanie tradycji wielkanocnych. W tym roku ktoś inny biegał ze święconką do kościoła i wysłuchiwał po raz kolejny tej samej pogadanki sympatycznego księdza. Mnie to jakoś wszystko ominęło.

Dzisiaj jadę do rodziców. Na jutro jeszcze nie mam planów, ale może właśnie brak planów jest planem: korci mnie, żeby z nikim się nie spotkać, po prostu siedzieć w domu i obejrzeć sobie jakiś film czy kilka odcinków serialu albo wyskoczyć na spacer. Posiedzieć, pomyśleć, poleniuchować, poukładać puzzle (ułożyłam już ramkę, „teraz to już z górki”), odpocząć po prostu. Popatrzeć na nieustannie padający śnieg za oknem, posłuchać szumu z drogi krajowej, pośpiewać wraz z n-ty raz słuchaną płytą Archive.

Czasem i tak trzeba.

Na zakończenie życzę Wam ciepłych, rodzinnych Świąt Wielkiejnocy.

Kategorie
Archiwalne Praca

Ile czasu młody dentysta spędza w pracy?

Mam kryzys mentalny. Jestem w tej chwili między jednym listkiem piguł a drugim, więc mój poziom irytacji na świat może być nieco podwyższony.

W pierwszej pracy zmiany w grafiku. Moje godziny zostaną mniej więcej niezmienione, ale dojdzie jedna sobota (5 godzin) w miesiącu.

W drugiej pracy próbuję się dowiedzieć, jaki konkretnie mam zakres obowiązków. Według jednych poszerzony. Według pani w sekretariacie „nic mi o tym nie wiadomo”. Jutro ma do mnie zadzwonić.

W trzeciej pracy zbieram swoją nikłą asertywność celem wybronienia się przed braniem więcej, jak jednej soboty w miesiącu.

Przed chwilą usiadłam sobie i policzyłam, ile konkretnie czasu spędzam w pracy. Wszystkich trzech. Minus przerwy, jeśli trwają dłużej, niż 40 minut. Na chwilę obecną wychodzi mi, że wykorzystuję intensywnie swoje palce i szare komórki przez 39 godzin 30 minut tygodniowo (nie licząc sobót), co dwa tygodnie ten czas wynosi nieco ponad 41 godzin. Soboty to jakieś 11 godzin w miesiącu. Czyli jak by nie licząc, to 50 godzin pracy.

Po odejściu drugiej pracy trochę się to pozmienia, ale już nie chce mi się tego liczyć. Od maja w trzeciej pracy też będę spędzać 5 godzin mniej.

Nadal ponad 1 etat.

Nie ma letko.

Można się cieszyć, że ta praca jest i z zarobków da się wyżyć. Z drugiej strony korci mnie, żeby wziąć sobie tydzień wolnego celem nicnierobienia. Znaleźć tanie lokum w Lublinie i się pociągiem przejechać. Nigdy tam nie byłam, a korci, nie wiedzieć czemu.

Jestem za młoda na wypalenie zawodowe, do którego się absolutnie nie przyznaję. Z drugiej strony człowiek ma prawo czasem być zmęczony…

Kategorie
Archiwalne Osobiste

No i wywołał…

Wczoraj. W Tesco. Ekspres przelewowy. Za stówkę. Obudowa częściowo udaje stal. Półtoralitrowy dzbanek. Filtr szalenie łatwy do mycia (i tak mam zamiar używać papierowych filtrów).

To była miłość od pierwszego wejrzenia. Musiałam go mieć.

Po rozpakowaniu pudła okazało się, że podczas używania musi stać na płycie grzewczej kuchenki, bo nie mieści się pod szafkami kuchennymi, jeśli klapka ma być otwierana. W stanie zamkniętym jest OK. 😉

Wczoraj wieczorem tylko zdałam sobie sprawę, że przeraźliwie śmierdzi plastikiem. Poczytałam i doszłam do wniosku, że jeśli nic się nie da z tym zrobić, to w najpóźniej w czwartek mogę pojechać go oddać, co mnie zaniepokoiło, bo wiadomo – miłość itd. Dzisiaj przepuściłam przez niego wodę z octem i potem czystą (wodę, nie napój wyskokowy). Zaczął śmierdzieć octem. Zostawiłam otwartą klapkę wlewu wody. Trochę wywietrzał. Jutro rano chyba przetestuję parzenie kawy.

Chce ktoś wpaść na kawkę? Mam jeszcze blok czekoladowy 😉