Miesiąc: luty 2012

Kategorie
Archiwalne Praca

Zęby bywają wredne.

I nie chodzi o ubytki tak głęboko poddziąsłowe, że się nie da porządnie formówki i paska założyć. Chociaż to też bardzo lubię.

Po raz pierwszy spotkałam się z autentycznie wrednym zębem.

Pacjent przyszedł w poniedziałek. Odkruszył się językowy fragment ogromnego wypełnienia w dolnym trzonowcu. Przy dokładniejszych oględzinach okazało się, że przy dystalnej ściance zgłębnik wchodzi w dużą niszę: wypełnienie było nawisające, pod nim utworzyła się pusta przestrzeń. Tak tego nie mogłam zostawić. Pacjent został znieczulony, zaczęłam usuwać fragment wypełnienia.

Dojechałam z wiertarką do odsłoniętej gutaperki w kanale dystalnym. Uznałam, że ząb jest po leczeniu kanałowym, po czym popełniłam błąd: założyłam na ujście kanału odpowiedni podkład (to jego brak prawdopodobnie spowodował wytworzenie się pustej przestrzeni: niektóre materiały do wypełnień nie twardnieją w kontakcie z eugenolem* zawartym w uszczelniaczu do kanałów) i zakleiłam całość nową plombą.

Pacjent dzwoni następnego dnia i mówi, że ząb boli. Bardzo. Każę przyjść w miarę szybko.

Przyszedł dzisiaj, zapłakany z bólu. Ząb boli jeszcze bardziej przy byle dotknięciu, nawet się trochę rozchwiał. Usunęłam wypełnienie z powierzchni żującej, udało mi się dobić do trzech kanałów: mezjalne w ogóle były nietknięte ręką dentysty, wypełnienie w dystalnym okazało się być zdecydowanie nieszczelne. Pacjent dostał skierowanie na zdjęcie RTG i receptę na lek przeciwbólowy.

Moimi działaniami zupełnie niechcący rozbuchałam tlący się stan zapalny i teraz mam na sumieniu pacjenta, który przyszedł do nas po raz pierwszy i właśnie na tej pierwszej wizycie mu ten ząb robiłam.

Nie cierpię uczyć się na własnych błędach, bo moje błędy są bezpośrednio związane z czyimś zdrowiem…

* Eugenol to pochodna olejku goździkowego.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Warszawska zaraza

Chrzciny były. Młodszego Dziecięcia mojego Rodzeństwa. Znowu robiłam za matkę chrzestną. Chrzestnym miał zostać brat Małżonka Rodzeństwa, mieszkający w jednej z podwarszawskich miejscowości. Słynnej z mafii.

Wspomniany brat w dniu chrztu przyjechał z rodzinką: żoną i dwójką małych dzieci. 3/4 tej rodzinki cierpiało, jak się wydawało, na zatrucie pokarmowe.

Następnego dnia rano okazało się, że to nie było zatrucie, tylko wirus, bo zachorowała pozostała 1/4.

W imprezie (to były jednocześnie chrzciny i pierwsze urodziny Dziecięcia) uczestniczyło w sumie 13 osób. Według moich informacji zdrowe z tego stada są tylko dwie.

Ja i Starsze Dziecię Rodzeństwa.

Nie licząc początkowo chorej podwarszawskiej rodzinki, wszystkich pozostałych powaliło albo wczoraj w nocy, albo dziś rano, z moimi rodzicami (w stanie umierającym, najgorzej to wszystko znosi Rodziciel), Dziadkiem i Moim Mężczyzną włącznie.

A ja tylko czekam na swoją kolej. Jem, póki jestem głodna i modlę się, żeby rozłożyło mnie dopiero w czwartek wieczorem. Albo nawet jutro po południu, może dojdę do siebie do czwartku przed południem.

Ogólnie uroczo.

Nie stać mnie na zwolnienie lekarskie! :/

EDIT: OK, mały update: jestem jedyna zdrowa.
Ojć.
Najczęściej dziś przeze mnie powtarzane trzy literki. 

Kategorie
Archiwalne Osobiste

K. kupuje telewizor

Nosiłam się z zamiarem kupna ekranu już od kilku miesięcy. Najpierw oszczędzałam kasę. Jak dojechałam ze stanem konta oszczędnościowego do zadowalającego mnie poziomu, to co chwilę zmniejszałam ilość znajdujących się tam pieniędzy na rzecz konta na wydatki bieżące. W końcu we wtorek dostałam resztę styczniowej wypłaty i stwierdziłam, że nie ma bata, w końcu kupuję.

W międzyczasie pokrążyłam po paru stronach internetowych, głównie koncentrując się na Euro RTV AGD i Avansie. Przez większość czasu wydawało się, że w tym drugim sklepie (który mam zresztą rzut kamieniem z pracy, podczas gdy od Euro dzieli mnie dobre 20-kilka kilometrów) telewizory są tańsze, ale model wybrany po stosunkowo długim, często przerywanym, bo dla moich zdezelowanych stomatologią szarych komórek dość męczącym „riserczu”, okazał się być obecny i tańszy w Euro. Ceneo.pl zdecydowanie jest pomocne jako porównywarka cen :).

Planowałam wybrać się na polowanie w poniedziałek (27 lutego) po pracy. Ale na poniedziałek planuję też wpad do dermatologa, więc krążenie po mieście i ostatecznie pewnie pozostawienie nabytku na tylnym siedzeniu samochodu, bez nadzoru, wydawało mi się średnio rozsądnym pomysłem. Pomyślałam zatem, że może w poniedziałek tak zamówię, żeby odebrać ekran w środę – wtedy załatwię to na spokojnie. Podczas dzisiejszej, cotygodniowej wizyty u Mojego Mężczyzny wpadłam na kolejny pomysł: może kupię telewizor jeszcze później, bo w a MM pomoże mi wnieść dość ciężki i duży (bo czterdziestocalowy) telewizor do samochodu i potem do domu.

Po czym dziś wracając od MM stwierdziłam, że w sumie czekanie tygodnia nie ma sensu. Miałam rewolucje z kupowaniem laptopa rok temu, kiedy cena w sklepie internetowym zmieniała się z dnia na dzień. Wczoraj jeszcze sprawdzałam na stronie Euro, że wypatrzony telewizor u nich jest i to w najniższej cenie w okolicy. A do sklepu miałam akurat po drodze. I miałam kasę na koncie, bo wpłaciłam wtorkowe bogactwo dzisiaj koło południa. No to hyc do Euro.

Najpierw znowu mnie olali. Cała obsługa była czymś zajęta i udawała, że nie widzą laski z zagubionym wyrazem twarzy, kręcącej się koło telewizorów. Zagubiona byłam, bo nie znalazłam upatrzonego modelu! Poszłam do Auchan. Był. 200 zł droższy. Wróciłam do Euro i w końcu kogoś zaczepiłam. Ktoś chciał coś zarobić dla sklepu, więc mi znalazł ekran w magazynie (dialog:
Ja: Wypatrzyłam na stronie model telewizora, podobno jest tutaj, ale go nie widzę na ekspozycji.
Ktoś: Sprawdzę w magazynie. Co za telewizor?
Ja: Toshiba 40 chyba RL 8..
Ktoś: …38? Skąd wiedziałem. Dobry telewizor.). Radośnie wcisnął mi jeszcze listwę („Podstawowa ochrona telewizora”), ale z zakupu kabla HDMI na razie zrezygnowałam. Uchwyt ścienny i tak planuję kupić na Allegro.

Po zakupie pan-ktoś uprzejmie pomógł mi wsadzić telewizor na tylne siedzenie mojego stalowego rumaka. W domu o pomoc przy wyładowaniu poprosiłam Rodziciela.

Nabytek sobie teraz stoi na szafce, na moimi własnymi łapkami skręconej podstawie. Jutro pewnie będą pierwsze testy.

I tak stałam się właścicielką telewizora Toshiba 40RL838.

A Rodziciel to zazdrośnik, o.

Kategorie
Archiwalne Praca

Dlaczego nie cierpię czwartków

Nawet poniedziałki nie wywołują u mnie takiej depresji, jak czwartki. No cóż, jak zacznę przesiadywać w pracy cały poniedziałek co 2-3 tygodnie, to może zacznę sobie śpiewać w drodze do pracy „I don’t like Mondays”. Nieważne. Tak czy siak, czwartki napawają mnie cotygodniowym niepokojem.

Może nie tak, jak kiedyś poniedziałki w pierwszym semestrze piątego roku studiów, kiedy od 8 do 10:30 miałam zajęcia z kobietą, której szczerze nie znosiłam. Chodzenie spać w niedzielę wieczorem wiązało się z łykniętą meliską. Brr.

No to czemu nie znoszę czwartków?

Bo są tłumy w przychodni.

Czemu są tłumy?

Bo w środy nie przyjmujemy na NFZ.

No i?

A w czwartek na NFZ przyjmuję tylko ja. Po południu. To „długa”, planowo sześciogodzinna zmiana, podczas której połowa ze średnio 13-15 w porywach do 17 pacjentów jest dodatkowa. Po wyjściu z pracy w czwartek jestem bardziej padnięta, niż po całym dniu we kiedy to po południu przyjmuję niespiesznie, prywatnie. Z tego też powodu jak w końcu zacznę szukać drugiej pracy, to na pewno nie na czwartek rano.

Dobranoc.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Piątkowe sprzątanie

Komputer nie chciał mi się załadować bez problemu. Teraz, jak widać, działa, ale zaraz po uruchomieniu systemu przystąpiłam do klasycznego „sprzątania”.

Najpierw uruchomiłam CCleaner, za którego pomocą usunęłam z dysku wszelkie zbędne pliki (historię przeglądania, pliki cookie, pliki tymczasowe – było tego 1,5 GB) i błędy w Rejestrze. Po czym włączyłam Avast! i zarządziłam pełne skanowanie systemu, które trochę potrwa.

Później wezmę się za kompa bardziej mechanicznie, mianowicie odkurzaczem. Kurzu u mnie w domu że hoho (piec w piwnicy, cztery kłaczące stwory), komputer też pada ofiarą.

Właśnie, a’propo kurzu. Nie polecam monitorów z błyszczącą matrycą. Z takim ekranem granie w gry typu „Where the pixel?” staje się dość trudne… 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Tłusty czwartek

Dla facebookowiczów na stronie bloga jest ankieta z okazji tegoż jakże sympatycznego dnia. Pasja odpowiadania na Pytania już dawno minęła, ale co szkodzi fanom pączków kliknąć w odpowiedni wariant odpowiedzi. Zatem proszę o głosowanie, żeby mi smutno nie było. 😉

Nie-fani pączków mają prawo poczuć się pokrzywdzeni, albowiem ankieta nie przewiduje, jakoby ktoś nie zjadł ani jednego. Winę ponosi mój pośpiech i lenistwo – najpierw z pośpiechu wcisnęłam „Enter”, zanim dodałam niepączkową opcję, po czym nie chciało mi się wywalić całej ankiety, żeby zrobić ją prawidłowo. A dodawanie nowych opcji wyłączyłam. Przykro mi bardzo.

Dzisiaj pojechałam do pracy ze świadomością, że nie mam nic własnego do jedzenia (zazwyczaj mam ciastka Lu Go!). Moje nadzieje się spełniły: oczywiście panie zadbały o odpowiednie zaopatrzenie w pączki i chruściki :).

Tak poza tym, dzisiaj miałam pacjenta, który ponownie udowodnił, że moja matula ma dobre geny albo/i umie o siebie zadbać, albo lata zaniedbań robią swoje. W tym też wypadku pierwszy raz się zdarzyło, żeby pacjent podczas wizyty nawiązywał nowe połączenia telefoniczne. Siedział i czekał na działanie znieczulenia i autentycznie przy okazji zadzwonił do kilku osób. Dziwne toto. Rozumiem uzależnienie od Facebooka, ale mimo wszystko potrafię się powstrzymać przez zaglądaniem tamże, jak mam coś innego do roboty.

Koleżanka z pracy opowiadała mi o swojej koleżance, która ma postanowienie, że przynajmniej raz w miesiącu założy szwy po usunięciu zęba. Tak dla wprawy. Nawet, jak nie będzie trzeba. Pomysł zły nie jest, aczkolwiek ostatnio mam dość okazji do ćwiczenia szycia i bez takiego postanowienia. Dzisiaj miałam ewidentną dodatnią „próbę nosową” (polegającą na tym, że po usunięciu górnego, bocznego zęba zatyka się pacjentowi nos i prosi o jego wydmuchanie; świszczenie, bańki powietrza lub silniejsze krwawienie z zębodołu może świadczyć o połączeniu z zatoką szczękową), ale dziąsło było na tyle „luźne”, że udało się zszyć zębodół bez większego kombinowania, które wolimy zostawiać chirurgom stomatologicznym, a o którym wolę nie pisać, bo to temat na dłuższy elaborat i wymaga znajomości anatomii ;). Mam nadzieję, że mimo wszystko pacjent nie wróci do nas z pretensjami. O połączeniu mu powiedziałam i podpowiedziałam, co robić, gdyby „coś się zaczęło dziać”, więc nie oskarży nas o ukrywanie czegoś przed nim. Tak czy siak, trochę cieplej mi się zrobiło. 😉

Dzisiaj postanowiłam rozpocząć polowanie na druki akcydensowe. Jakże wielkie było moje zdziwienie, kiedy się okazało, że można je zamawiać w jednym miejscu na mojej wiosze. Tej mniejszej, bliższej, gdzie mieszkam, 1500 mieszkańców, bo „moją wiochą” czasem nazywam miasto leżące jakieś 6 km stąd. 😉

Notka bez puenty, chciałoby się wzorem kabaretu Hrabi podrapać po głowie i zacząć chrząkać (polecam ich nowy program 🙂 ), więc na tym zakończę i udam się dobrać do kolejnego dziś pączka. Jutro na basen. Pooglądam sobie filmiki z nauki pływania i jutro będę zrzucać te dzisiejsze 2000 kalorii. 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Uwaga.

Do studentów stomatologii, potencjalnych przyszłych stażystów, potencjalnie po stażu pracujących na rzecz swojego stażowego pracodawcy:

Potencjalnie posiadanie działalności gospodarczej i kontraktu ze stażowym szefem może Wam się nie opłacać. W sensie chodzi o składki na ZUS. Prawo jest, oczywiście, niejednoznaczne i niniejszym dobrze mieć fajną księgową, która za odpowiednią opłatą oczywiście napisze odpowiednie wnioski, a ja potem poprzestawiam przecinki w dwóch miejscach.

Znaczy, walczymy o niskie składki.

W czym problem? W tym, że na stażu podpisuje się umowę o pracę z miejscem, gdzie się ten staż odbywa. Jeśli potem chce się przejść na samozatrudnienie (a nie miało się wcześniej założonej działalności gospodarczej) i pracować dalej na rzecz tego pracodawcy, pojawia się problem w postaci interpretacji prawa. Jedni twierdzą, że w takim razie powinno się płacić pełne składki, jako że dalej pracuje się dla tego samego pracodawcy, przed upływem bodajże dwóch lat od zakończenia umowy o pracę. Z drugiej strony obowiązki i odpowiedzialność na stażu są różne od tych na samozatrudnieniu, poza tym, to nie zakład pracy wypłaca nam pensję, tylko kasa jest przekazywana z Ministerstwa Zdrowia przez Urząd Marszałkowski. Na razie zatem oddajemy się w ręce gdańskiej centrali ZUS. Oddział na mojej wiosze chce więcej pieniążków.

Co do księgowej, to dziewczynie rzuciłam wyzwanie. Pisałam tu już, że nie obsługiwała wcześniej lekarzy? No właśnie. I teraz ma lekarza z ZUSową zagwozdką. Ciekawe, jaki mi rachunek wystawi na początek współpracy.

Wczoraj zjeździłam pół Trójmiasta w poszukiwaniu drukarki, a właściwie urządzenia wielofunkcyjnego. Model sobie upatrzyłam, poradziłam się Rodziciela, żeby znowu nie było pretensji, że zrobiłam wszystko po swojemu i źle na tym wyszłam, po czym ostatecznie i tak wróciłam z innym sprzętem. Urządzenie wielofunkcyjne, owszem: drukarka laserowa mono, skaner i kopiarka w jednym. Największy problem był z typem drukarki, bo ogólnie takich urządzeń jest na pęczki, tylko że z atramentową. Laserową doradził mi rodziciel. No i w sklepach ilość dostępnych takich urządzeń wynosiła przy dobrych wiatrach dwie sztuki. I żadne HP, tylko Samsungi. W Auchan był jeszcze doradzony mi przez znajomego Brother, ale kurna kombajn to taki, że zająłby mi pół pokoju, poza tym nie wyrobiłabym z budżetem. Żyję teraz na oszczędnościach i 1/3 pensji i wyjeżdżam na weekend, nie ma szastania kasą.

No i ostatecznie wylądowałam z Samsungiem, który był obecny w dwóch sklepach Euro, ale kupiłam go w tym, w którym wylądowałam na końcu i nie zostałam olana przez sprzedawcę, przykro mi bardzo. Zostałam mimowolnym wyznawcą tej marki, bo mam jeszcze laptopa i firmową komórkę od Samsunga. Ocena urządzenia na stronie Euro pozytywna (4,5/5 w 19 ocenach), na biurku zajęło resztę miejsca niezajmowanego przez laptopa, a nie pół pokoju, co mnie zresztą zaraz zmobilizuje do zrobienia czystek w najbliższej biurku szafce.

No. Było 13 linijek o pieczątce, teraz macie kilkanaście linijek o ZUS i drukarce Samsunga. Deal with it. ;P

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Sto tysięcy spraw

Wolne piątki się przydają. Rozstanę się z nimi z bólem serca. Dzisiaj miałam niezłą objazdówkę.

Najpierw pojechałam do miasta odebrać firmową pieczątkę. Po wczorajszym pseudozamówieniu (w sensie dokonanego na szybko) zastanawiałam się, co mi pan w punkcie wyrobu pieczątek zrobi, bo nawet nie wybrałam typu zamawianego „urządzenia”. Całe szczęście, dostałam automatyczną. Pan podkreślił, że jest ekologiczna, bo zrobiona z odpadów. Nie wyraziłam entuzjazmu. Nie wiem też, co pan chciał osiągnąć, sadząc tekst „będzie pani miała najładniejszą pieczątkę”. WTF? Pieczątka jest czarno-szara, ma blokadę i tyle. Akurat nie o urodę mi chodziło. Czy panu coś zasugerowała biało-niebieska czapka z pomponami, którą nosiłam na łbie? Nawet tapety na gębie nie miałam (bo mi się nie chce jej robić, poza tym żaden ze mnie brzydal i wolę chodzić bez 😉 ). Albo moja nie-ekologiczność (powinnam się była chyba posikać z radości, jeeeej, ekologiczna pieczątka!) go zdziwiła i chciał ode mnie większej reakcji (miałam się zachwycić? Jeeej, jaka śliczna!). Nie mam pojęcia. Tak czy siak, wzięłam swoją pierwszą fakturę na dane na wspomnianej pieczątce. Pierwsze koszty wygenerowane ;).

Po zakupie biletów na pociąg (dworzec był pięć kroków dalej) pojechałam do Starostwa Powiatowego celem dopisania się do dowodu rejestracyjnego mojego autka. Poszło całkiem szybko i niniejszym oficjalnie jestem w połowie właścicielem stalowego rumaka. W przyszłym tygodniu dam znać księgowej, wpiszemy autko do środków trwałych i będzie można się spokojnie bawić w dalsze generowanie kosztów ;).

Ze Starostwa śmignęłam do Auchan dwa miasta dalej, po drodze zahaczając o cmentarz w tym jednym mieście po drodze. W Auchan poczyniłam zakupy na nadchodzący weekend. Przez nieuporządkowaną listę zakupów i usilne poszukiwania wykrawaczek bądź foremek na ciasteczka zrobiłam tam dłuższy spacer, ale i tak krótszy od wcześniej zamierzonego, bo chciałam jeszcze do C&A i Euro RTV AGD zajrzeć. Z dwiema siatami zakupów mi się odechciało.

Wróciłam do pierwszego miasta, gdzie najpierw poszukałam wspomnianych wykrawaczek w Biedronce (daremnie), po czym pojechałam do Urzędu Skarbowego, bo pani w Starostwie powiedziała, że trzeba tamże zgłosić darowiznę, której wcześniej musiał dokonać mój rodziciel na moją rzecz, w postaci 50% samochodu, obecnie (szacunkowej) wartości 2 tys. zł. Nawet podatku nie będziemy musieli od tego płacić, ale jak trzeba, to trzeba.

Ze skarbówki ruszyłam z powrotem na swoją wieś. Przy okazji zatrzymałam się przy wiejskim centrum handlowym, będącym sklepem typu 1001 drobiazgów. Wykrawaczki do ciastek znalazłam. Ale nie gwiazdki. Chciałam gwiazdki. Będą choinki, strzałki i inne tego typu rzeczy. Grunt, że są.

Stamtąd powrót do domciu (po czterech godzinach) i odebranie smutnego emaila na temat rzeczy, którą dwa tygodnie temu zamówiłam na Allegro – poczekam sobie na nią kolejne dwa tygodnie, buu.

Teraz czeka mnie ogólnie ogarnianie bałaganu w domu i osobistych papierach oraz pieczenie ciastek i planowanie obiadu na jutro i pojutrze. Znowu będzie presja. Mój Mężczyzna (dla którego też będę pichcić) gotuje ZNACZNIE LEPIEJ ode mnie…

Kategorie
Archiwalne Praca

Z ostatniej chwili

Z powodu głupio zredagowanej umowy o pracę, którą miałam na stażu, prawdopodobnie będę płacić wyższe składki ZUS. Wyższe, czyli zamiast 400 zł z kawałkiem będzie tego ok. 1200 zł. Cudnie. Nie będę zarabiać tyle, żeby mi było wsio jedno, więc jak źle pójdzie, to znacząco zbiednieję.

I tyle mi z tego było.

Kategorie
Archiwalne Praca

Firmowo

Na po pracy miałam kupę rzeczy do odbędnienia. Najpierw zrobiłam wyskok do księgowej, gdzie się okazało, że jak źle pójdzie, to będę płacić ponad 1000 zł ZUSowi. Ale mam już z nią umowę, więc chociaż tyle udało się załatwić.

Potem pojechałam do Starostwa Powiatowego, gdzie poczyniłam pierwsze kroki w celu dopisania się do dowodu rejestracyjnego mojego rumaka (właścicielem jest Rodziciel). Drugie kroki w piątek.

Następnie wybrałam się do T-Mobile, gdzie mimo braku podstawowych dokumentów (zaświadczenie o wpisie do CEIDG, oryginał nadania NIP i REGON) pani założyła mi firmowy telefon (internet rulez, a potrzebne druczki co najwyżej jej doniosę). Niniejszym zaliczyłam wszelkie możliwe typy telefonów i większość znaczących marek, bo komórkowanie zaczęłam od klasycznego Siemensa, przeskoczyłam bodajże na 2 klasyczne Nokie (w tym ostatnio znowu popularną, niezniszczalną 3310, która została mi ukradziona), przez chwilę miałam Motorolę z klapką, potem długo cieszyłam się Sony Ericssonem W300i (z klapką, mam jeszcze w szufladzie 🙂 ), przeskoczyłam na LG Cookie, z Ciacha na SE Xperia X8, którą mam nadal, zaś jako telefon firmowy wybrałam Samsunga E2550 (slide). A do użytku prywatnego marzy mi się jakiś smartfon z klawiaturą qwerty. I jak będę sławna i bogata, to sobie kupię jakiś wypasiony Dual-SIM (w sensie telefon na dwie karty SIM) i będzie wygodniej. 😉

Chciałam sobie jeszcze pieczątkę firmową wyrobić, ale ostatecznie sobie darowałam (załatwię to w piątek). W rezultacie zapomniałam kupić bilety na pociąg na weekendowy wyjazd (następny weekend). To też się załatwi w piątek. Ogólnie mózgownica paruje.

Co do pracy, to spędzenie w niej dwóch dni po prawie 11 godzin pod rząd lekko mnie wymiętoliło, ale ogólnie dziś dojechałam i byłam w całkiem niezłej formie. Wszystko mi opadło po kilkuletnim histeryku. Potem usiadła moja mama i się okazało, że to nie mój dentysta spierniczył jej kanałówkę, niedopełniając kanał, tylko prawdopodobnie to ja dobiłam jej ząb, wypełniając poza… szparę złamania korzenia, której na pierwszym zdjęciu nie było widać (i nie wiem też, jak możliwe może być poziome złamanie korzenia podniebiennego w górnym trzonowcu?). Ogólnie z odbudowy na wkładzie chyba nici, a ząb, jeśli będzie trzeba go usunąć, da chirurgowi w kość. Fotka została w przychodni, popytam jeszcze szefa i koleżankę, co z tym zrobić. Czy po prostu załatać, jak jest teraz, i modlić się, żeby ząb się nie odzywał?

Poza tym, ostatnio fajnej, stałej pacjentce lat 7 musiałam wymyślić program motywacyjny do mycia zębów (bo dziecię stwierdziło, że jej się nie chce). Zaproponowałam naklejanie do zeszytu naklejek (przez dziecię pod okiem rodziców, żeby oszukiwania nie było) po każdym myciu i potem, na wizycie kontrolnej, w zależności od ilości naklejek będzie nagroda. Chyba będę musiała się pożywić trochę Kinder Niespodziankami, bo nam giftów zabraknie (kolorowanki to standard, dziecięciu się oczy zaświeciły na widok Kinderkowych zabawek) . A że lubię Kinder czekoladę, to nie mam nic przeciwko.

A jutro będzie pracowy zapitolnik i nawet się nie wyśpię, buu.