Tag: komputer

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Życie

Moja kariera w edukacji może nie przebiega szokująco, ale za to z tygodnia na tydzień przekonuję się, że cholera wie, kiedy się skończy. O szczegółach za bardzo pisać tutaj nie chcę, ale wniosek jest taki, że ogólnie wszyscy wszystko wiedzą. Styczność z wynurzeniami, plotkami, protestami i dyskusjami nauczyła mnie czekać na informacje z pierwotnego źródła.

Dzisiaj dodatkowo zdołowałam swojego pierwszego szefa, kiedy zrobiłam krzywą minę na wieść o konieczności pracy w soboty – przyznałam się do trzeciej pracy, w której też chcą ode mnie przychodzenia w weekendy. Z niegdyś trzydniowych weekendów będę zatem wydrapywać soboty na życie osobiste. Jeszcze trochę, a zostaną tylko niedziele. Rodzina zapomni, jak wyglądam.

Poza tym psuje mi się komputer. Gwarancja skończyła się dwa miesiące temu. Pada na szczęście „tylko” karta dźwiękowa, a to i tak mój domysł (na podstawie odgłosów przypominających wybuchy fajerwerków, zanikania dźwięku przy odtwarzaniu i trzeszczeń występujących również po wypięciu wtyczki głośników z gniazda). Nie mam nawet specjalnie kiedy tego dziada oddać na diagnostykę.

I coś mi strzeliło do łba i kupiłam sobie puzzle. Nigdy specjalnie nie lubiłam czy raczej nie uprawiałam tej formy rozrywki, ale stwierdziłam, że może przy szukaniu połączeń między elementami zrobią mi się jakieś dodatkowe, przydatne połączenia w mózgu? Wprawdzie czasem sama się zaskakuję skojarzeniami, ale ogólnie układanki wydały mi się dość rozwijającą rozrywką.
Aaa tam. Kupiłam pudło z 1000 elementów. Wyszło na to, że podeszłam do tego nieco zbyt ambitnie, bo założę się, że mnie szlag trafi po drodze przynajmniej kilkakrotnie. Jeśli w ogóle uda mi się ten widoczek Tatr ułożyć.

A jutro jadę do Izby Lekarskiej zgłosić po półtora miesiąca zmiany w moim życiu zawodowym, choć właściwie powinnam była to zrobić w ciągu dwóch tygodni. Jeśli jednak człowiek ostrożnie podchodzi do swoich umiejętności zawodowych, zderzających się z dużo większym doświadczeniem, to się boi, że wyleci po dwóch tygodniach i znowu będzie musiał płacić 35 zł, żeby wycofać zmiany w rejestrze praktyk lekarskich. W drodze powrotnej zahaczę o IKEA i może się zaopatrzę w tacę i supertanie, beżowe miseczki i talerze 1,49 zł/sztuka.

Smutno Wam było beze mnie?

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Newsflash or whatever

1. Żyję. I to jest najważniejsza informacja w tej notce. 😉

2. Skoro żyję, to w czwartek przeżyłam jazdę jakieś 50 km do Gdańska w strasznych warunkach pogodowych (znaczy lało. Mogła być jeszcze gołoledź, ale całe szczęście nie była) i nie zabiłam przy okazji MM. I nawet darmowe miejsce parkingowe na Targu Węglowym znalazłam bez problemu (znaczy „wskoczyłam” w to, które właśnie ktoś zwolnił).

3. Koncert był ZA-RĄ-BIS-TY. Siedmiu panów i dwie panie dały takiego czadu, że do tej pory na samo wspomnienie się uśmiecham. Szkoda, że chyba nikt z Czytelników (poza MM) nie zna Archive, to bym się bardziej tu na łamach egzaltowała.

4. Stałam w drugim rzędzie pod sceną. MM stał za mną, ale ponieważ jest ode mnie dużo wyższy, to też miał chyba całkiem niezły widok.

5. Grali bite dwie godziny. Ten koncert był jednym z ostatnich w dość długiej trasie, ale i tak gitarzysta fikał po scenie, perkusista prawie połamał pałeczki, klawiszowiec dyrygował reszcie (mógł, bo główne „skrzypce” grały gitary – w porywach do czterech na raz w akcji – i perkusja), a panowie wokaliści darli się na całe gardło. Jeden z panów gitarzystów-wokalistów w pewnym momencie wymachiwał głową (i dość długimi włosami) razem z pierwszymi rzędami publiki. Naprawdę dali czadu, było rewelacyjnie. Muzykę można było czuć całym ciałem, wibracje szły od podłogi.

6. Przesadzili trochę z ceną koszulek, ale i tak kupiłam jedną. Udało mi się również zdobyć tracklistę (karteczkę na użytek członków zespołu, z wypisanymi utworami planowanymi do odegrania).

7. W drodze powrotnej warunki nie były lepsze, ale nadal dojechaliśmy żywi.

8. Z innych newsów: w końcu obejrzałam „Dirty Dancing”. Patrick Swayze pewnie był ciachem w tamtych czasach, ale jednak nie jest w moim typie. Fikali całkiem ładnie.

9. Z jeszcze inszych newsów: podobno obietnice ograniczenia czegośtam są jednym z objawów uzależnienia od owego czegoś. Niniejszym oświadczam publicznie, iż w środy między powrotem z pracy (koło godz. 14) a godziną 20 komputer pozostanie wyłączony, a internet zepsuty przez ruszenie kabelka w gnieździe routera. W uzyskanym czasie mam zamiar sprzątać, prać, prasować, rozpakowywać ostatnie kartony (tak, mieszkam tutaj od półtora miesiąca i nadal nie jestem do końca rozpakowana) i czytać. Na razie fantasy (Tolkien i Sapkowski), ale to początek równie dobry jak każdy inny. Decyzja została zainspirowana potrzebą przedłużenia wypożyczenia „Hobbita” na kolejny miesiąc, kiedy to po pierwszym miesiącu byłam dopiero w połowie (książka liczy 300 stron i jest łatwoczytalną bajką dla dzieci, co o czymś świadczy). Jeśli kiedyś spotkam się „na żywo” z moją uzależnioną od książek znajomą z sieci, jak Boga kocham, wyjdę na nieoczytanego gbura i idiotkę.

10. Do uzależnienia od kompa i internetu również się przyznaję i powiem więcej: nawet chodziłam z tym do psychologa, ach.

To tyle z newsów.

Live long and prosper.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Piątkowe sprzątanie

Komputer nie chciał mi się załadować bez problemu. Teraz, jak widać, działa, ale zaraz po uruchomieniu systemu przystąpiłam do klasycznego „sprzątania”.

Najpierw uruchomiłam CCleaner, za którego pomocą usunęłam z dysku wszelkie zbędne pliki (historię przeglądania, pliki cookie, pliki tymczasowe – było tego 1,5 GB) i błędy w Rejestrze. Po czym włączyłam Avast! i zarządziłam pełne skanowanie systemu, które trochę potrwa.

Później wezmę się za kompa bardziej mechanicznie, mianowicie odkurzaczem. Kurzu u mnie w domu że hoho (piec w piwnicy, cztery kłaczące stwory), komputer też pada ofiarą.

Właśnie, a’propo kurzu. Nie polecam monitorów z błyszczącą matrycą. Z takim ekranem granie w gry typu „Where the pixel?” staje się dość trudne… 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Uwaga.

Do studentów stomatologii, potencjalnych przyszłych stażystów, potencjalnie po stażu pracujących na rzecz swojego stażowego pracodawcy:

Potencjalnie posiadanie działalności gospodarczej i kontraktu ze stażowym szefem może Wam się nie opłacać. W sensie chodzi o składki na ZUS. Prawo jest, oczywiście, niejednoznaczne i niniejszym dobrze mieć fajną księgową, która za odpowiednią opłatą oczywiście napisze odpowiednie wnioski, a ja potem poprzestawiam przecinki w dwóch miejscach.

Znaczy, walczymy o niskie składki.

W czym problem? W tym, że na stażu podpisuje się umowę o pracę z miejscem, gdzie się ten staż odbywa. Jeśli potem chce się przejść na samozatrudnienie (a nie miało się wcześniej założonej działalności gospodarczej) i pracować dalej na rzecz tego pracodawcy, pojawia się problem w postaci interpretacji prawa. Jedni twierdzą, że w takim razie powinno się płacić pełne składki, jako że dalej pracuje się dla tego samego pracodawcy, przed upływem bodajże dwóch lat od zakończenia umowy o pracę. Z drugiej strony obowiązki i odpowiedzialność na stażu są różne od tych na samozatrudnieniu, poza tym, to nie zakład pracy wypłaca nam pensję, tylko kasa jest przekazywana z Ministerstwa Zdrowia przez Urząd Marszałkowski. Na razie zatem oddajemy się w ręce gdańskiej centrali ZUS. Oddział na mojej wiosze chce więcej pieniążków.

Co do księgowej, to dziewczynie rzuciłam wyzwanie. Pisałam tu już, że nie obsługiwała wcześniej lekarzy? No właśnie. I teraz ma lekarza z ZUSową zagwozdką. Ciekawe, jaki mi rachunek wystawi na początek współpracy.

Wczoraj zjeździłam pół Trójmiasta w poszukiwaniu drukarki, a właściwie urządzenia wielofunkcyjnego. Model sobie upatrzyłam, poradziłam się Rodziciela, żeby znowu nie było pretensji, że zrobiłam wszystko po swojemu i źle na tym wyszłam, po czym ostatecznie i tak wróciłam z innym sprzętem. Urządzenie wielofunkcyjne, owszem: drukarka laserowa mono, skaner i kopiarka w jednym. Największy problem był z typem drukarki, bo ogólnie takich urządzeń jest na pęczki, tylko że z atramentową. Laserową doradził mi rodziciel. No i w sklepach ilość dostępnych takich urządzeń wynosiła przy dobrych wiatrach dwie sztuki. I żadne HP, tylko Samsungi. W Auchan był jeszcze doradzony mi przez znajomego Brother, ale kurna kombajn to taki, że zająłby mi pół pokoju, poza tym nie wyrobiłabym z budżetem. Żyję teraz na oszczędnościach i 1/3 pensji i wyjeżdżam na weekend, nie ma szastania kasą.

No i ostatecznie wylądowałam z Samsungiem, który był obecny w dwóch sklepach Euro, ale kupiłam go w tym, w którym wylądowałam na końcu i nie zostałam olana przez sprzedawcę, przykro mi bardzo. Zostałam mimowolnym wyznawcą tej marki, bo mam jeszcze laptopa i firmową komórkę od Samsunga. Ocena urządzenia na stronie Euro pozytywna (4,5/5 w 19 ocenach), na biurku zajęło resztę miejsca niezajmowanego przez laptopa, a nie pół pokoju, co mnie zresztą zaraz zmobilizuje do zrobienia czystek w najbliższej biurku szafce.

No. Było 13 linijek o pieczątce, teraz macie kilkanaście linijek o ZUS i drukarce Samsunga. Deal with it. ;P

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Za tydzień LDEP.

Że tak powiem…

IIIIIK!

Ale jak się ma poniższą skalę zadowolenia, to nic dziwnego, że nie ma motywacji:

0-69,9% – wzruszam ramionami.
70-100% – umieram z zawodowego szczęścia.

Wczoraj przelałam Lucasowi ostatnią ratę za kompa. I zostało mi jeszcze 16% autka do spłacenia.

Autka, którego syrena od alarmu chyba cierpi na jakieś zwarcie i wczoraj całą drogę do pracy mi malowniczo wyła (samochód jechał normalnie). I to nie był taki jednostajny sygnał, tylko raz ciszej, raz głośniej, na chwilę zamilkło, po czym znowu w głos. Przekręt specjalnym kluczykiem i milczy jak grób.

Dobrze, że na naszej działce moje autko w nocy stoi za sprawnie wyjącym w prawidłowych sytuacjach autkiem Rodziciela. Nawet wynieść by się ten mój samochód niespecjalnie dało. 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Ach…

Te wielkie, płaskie klawisze…

Ta klawiaturka numeryczna…

Ten piętnastocalowy, panoramiczny ekran…

Ten cichutki szum dysku i wiatraczka…

Te 4 GB RAMu… Dzięki czemu wszystko zapitala, aż miło ;).

Ten system, Windows 7…

Ten elegancki brąz obudowy… Nadal z zewnątrz przykryty folią ochronną… 😉

I ta kupa kasy, którą co miesiąc będę musiała wydać na kolejne raty… W sumie sztuk 8.

Znaczy: kupiłam sobie komputer :).

Po wielu bataliach zresztą. Aż nie chce mi się o nich ponownie pisać.

Tak czy siak, zostałam dumną posiadaczką laptopa Samsung R540.

I teraz zastanawiamy się (znaczy rodziciel mi w tym pomaga), co zrobić ze starym dziadem. Coś się wymyśli.

Aż mi trochę dziwnie. Od maja działałam na ekranie o rozdzielczości 1600×1200 DPI, teraz mam 1300-cośx700-coś i wszystko mi się strasznie duże wydaje ;).

Kategorie
Archiwalne Praca

Po dzisiejszym

Od cholery bólowych, nie przyszedł tylko jeden pacjent, skończyłam 10 minut później. Jednego delikwenta przekonałam do leczenia kanałowego. U innego pacjenta udało mi się zrobić dwa ząbki jednocześnie, co rzadko mi się zdarza. Niby znieczulenie nie powinno skłaniać dentysty do brutalniejszego piłowania, ale niestety, tak to działa, że ogólnie robi się szybciej. Co nie znaczy, że gorzej ;P. Ogólnie tempo dzisiaj było niezłe i do 17:25 byłam z siebie całkiem zadowolona.

Bo potem usiadł rodziciel.

Przeżył. Ja już gorzej ;). Teraz tylko się boję, co będzie, jak mu znieczulenie zejdzie, bo było, kurna, głęboko. Ogólnie za dużo nerwów, za dużo. Tatusiowi chyba figę pokażę, niech się dalej leczy u naszego dentysty, bo ja się nie lubię tak denerwować, bleh.

Jutro po robocie komputerowe zakupy. Dzisiaj szef mi podbił zaświadczenie o zarobkach, jutro po pracy szybki kurs do Euro i mam nadzieję, że powrót już z nowym sprzętem. Przenoszenie wszystkich plików i instalacja programów (czy pakiet Open Office pójdzie na Windows 7? 😉 ) będzie niewątpliwie ciekawą rozrywką na wtorkowe popołudnie. Żebym się tak jeszcze za LDEP zabrała… Fotki kompika pewnie umieszczę. Na osobistym profilu na FB :P.

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Przeżyłam

Wczoraj sflaczała opona została napompowana przez rodziciela. Dzisiaj miałam jechać do zakładu oponiarskiego, coby mi wymienili letnią „rezerwę” na owo, zimowe koło. W tym celu wstałam z łóżka i wyszłam z domu całe pół godziny wcześniej. Panowie w zakładzie wypytali a co, a dlaczego, sprawdzili zimówkę, zdjęli oponę z felgi, przeczyścili, przesmarowali, założyli z powrotem, wyważyli i wymienili. Zapłaciłam 15 zł i na czterech zimowych kołach potoczyłam się do pracy.

Tam przywitał mnie tłum na poczekalni, który zresztą utrzymywał się do godziny 12 (pracujemy do 13). W międzyczasie kilku pacjentów przyjął szef, którego oficjalnie nie ma ;). Ponownie (kilka razy wcześniej już tego dokonałam) udało mi się przekonać pacjenta do leczenia kanałowego zęba, zamiast do jego ekstrakcji. Często się zdarza, że pacjenci mają podejście „boli, to wyrwać”. Poza tym z deczka opieprzyłam mamusię, która swoją córeczkę posadziła drugi raz w jej (córeczki) życiu na fotelu ze słowami „nie bój się” – a dzieciak wyglądał i zachowywał się zupełnie normalnie. Na mnie na miejscu tego dziecka takie „nie bój się” raczej nie zadziałałoby uspokajająco. Wystąpił dodatkowy bonus w postaci już martwego zębiszcza u dziewczęcia, więc nie musiałam jej kłuć i nic nie bolało. Dziewczę dostało maseczkę i rękawiczki za wzorcowe siedzenie na fotelu. 😉

Skończyłyśmy pracę troszkę po 13. Wróciłam do domu, tocząc się po przyczynie moich poniedziałkowych przeżyć z zawrotną prędkością 30-40 km/h, zapewne denerwując tym pana w Audi za mną, ale, jak planowałam wcześniej, miałam to w d***. Nie trąbił i nie mrugał światłami, więc może zrozumiał dziewczę w małym, stalowym pudełku przed sobą.

W domciu powitał mnie ciepły obiadek i brak pracy dorywczej. Zeżarłam obiadek, posiedziałam w sieci i klapnęłam się na wyrko na 2 godziny celem drzemki.

Jeszcze tak o dniu wczorajszym: w Gdyni byłam u dermatologa. Podniósł mi dawkę obciążających wątrobę leków. Najfajniejsza była kwestia Sylwestra: doradził odstawienie piguł na dwa dni, jeśli planowałabym coś bardziej hucznego. I to jest ciekawe: nie mówił o ograniczaniu alkoholu, tylko piguł. Lubię tego faceta :).

Rodzice wyjeżdżają jutro rano na 4 dni (wrócą 2 stycznia). Dobrze, że Sylwka nie spędzę sama, bo byłoby depresyjnie :). Zresztą nadal może być, ale lepiej z kimś, niż samej ;).

Pilniczek świąteczny na razie zostanie. Myślałam o dalszej eksploatacji kolegi Robsona (jakieś fajerwerki?), ale nieeee, nie będę taka. 😉

Zaczęłam solidniej rozglądać się za komputerem. Polecane przez znajomych Delle zostaży mi odradzone przez rodziciela. Na tapecie są jeszcze komputery marki Lenovo (to przemianowany IBM?), Toshiba (mój pierwszy laptop to była stara Toshiba, przed usmażeniem się karty graficznej bardzo dobrze mi służyła), choć podobno jakość im spadła; Sony (Vaio są drogie 🙁 ), zaś opinii o Samsungach, też dość popularnych i tanich, niestety nie znam. Matula ma netbooka Samsung i chyba nie narzeka, ale ja wolę większe rozmiary ;). No i HP, ale one też komuś podpadły. Ech. Nie znaju się :(. Tylko głupio będzie, jak ja sobie coś wyszukam, obecny Dell obrazi się ostatecznie, a nie dostanę kredytu…

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Świątecznie

[Notka z gatunku beznadziejnych]

Po raz pierwszy w życiu nie będę miała ferii świątecznych.

Tak, tak, drogie dzieci. Po studiach Was też to czeka! Chyba, że będziecie pedagogami różnego sortu… [jak życie w tym roku wykazało, nawet pedagodzy nie mają ferii 😉 – dop.aut.,2015]

Te trzy świąteczne dni spędziłam na radosnym opierniczaniu się. Obejrzałam 2,75 filmu („Die Hard”, 0,75 „Casino Royale” i „Fifth Element”), z czego nie widziaśam wcześniej w całołci tylko jednego (ciężko zgadnąć, którego, skoro to wszystko takie świeżynki…). Powinnam jakiś serial nadrabiać, ale to się może uda w okresie okołosylwestrowym. Bo potem to nauka do LDEPu.

Co do prezentów, to zaskoczenia nie przeżyłam, jako że większość pochodziła z mojej chcelisty. Wydanie DVD „Casino Royale” również na niej się znajdowało. Podobnie jak depilator elektryczny, którym potraktowałam półtorej łydki (przepraszam osoby, które nie mają ochoty czytać takich szczegółów) i stwierdziłam, że dalsze traktowanie przekracza moje chwilowe możliwości. Nie, że bolało. Tylko… było nieprzyjemne. Z czasem to się podobno robi mniej dokuczliwe. Na pewno wygląda mniej dramatycznie od depilacji woskiem 😉 [WYBACZCIE!!!].

Tak sobie siedzę i patrzę na tego mojego Della Latitude C840. I sobie myślę, że mimo jego zasług dla mojego przeżycia pod koniec studiów, chętnie bym się z nim rozstała na rzecz czegoś nowszego. Z różnych przyczyn zatem wyruszę na polowanie na nowego laptopa do RTV Euro AGD (do Media Markt za daleko) dopiero po Nowym Roku, z nadzieją, że kilkusetzłotowy wkład własny i umowa o pracę do końca września pozwolą mi nabyć coś fajnego na jakiś miły kredyt.

Jutro zatem powrót do rzeczywistości poniedziałkowej popołudniówki, pojutrze jazda do Gdyni. Chyba pojadę kolejką, choć w Wigilię zaliczyłam pierwszą od czasu kursu na prawo jazdy podróż tamże za kierownicą samochodu. Całe szczęście nie musiałam wjeżdżać do ścisłego centrum, z czym jednak wiązałby się cel mojej wtorkowej podróży. Środa zapowiada się normalna, w czwartek postaramy się nieco skrócić kolejną popołudniówkę, nie tylko z okazji końca roku, ale też wybycia z domu moich rodziców (cztery dni wolnej chaty!!!). Sylwester wolny. Znaczy ze sprzątaniem, do którego przyłożę się chyba bardziej, niż na święta…

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

O wszystkim po trochu

Taki znak życia.

1. W gabinecie tego nie powiem (a może powinnam), więc napiszę tu:
Jeśli ktoś jest zdrowy. Nie ma jakiejś wady genetycznej. Odżywia się normalnie.
W tej sytuacji ZĘBY SIĘ SAME NIE PSUJĄ.
Do rozwoju próchnicy są potrzebne cztery rzeczy: podatne zęby (ofkors, próchnica w bezzębnej jamie ustnej się nie rozwija), czas (zalegania płytki nazębnej), bakterie (zbadano, że u jałowych szczurów próchnica nie powstaje) i substrat (węglowodany). Bez któregokolwiek z tych czynników próchnicy nie będzie.
W przypadku zaniedbań higienicznych bakterie z jamy ustnej (których się nie wyeliminuje) mają dużo czasu na wykorzystanie węglowodanów z jedzenia (przy czym podobnoż bardziej próchnicotwórczy jest biały chleb i chipsy, niż czekolada, która się szybciej wypłukuje) na produkcję kwasów rozpuszczających zęby (w uproszczeniu).
Może powinnam wykładać brutalną prawdę? „Pani doktor, od czego te zęby się tak psują?”

OD, KUŹWA, ICH NIEMYCIA!!!
I niechodzenia do dentysty.

2. Dzisiaj nieco przedłużony dzień w pracy zakończył się triumfem chirurgicznym. Przyszedł pacjent z bólem, ząb do usunięcia. Pan duży (więc ząbek potencjalnie kłopotliwy), ząb dość zniszczony, byłam sama (plus asysta, ale ona mi w razie problemów nie pomoże). Serce nadal mam miętkie, żal mi było obolałego chłopaka odesłać, z drugiej strony po łebku krążyła mi myśl, że sobie nie poradzę. No dobra, próbujemy. Znieczuliłam, odwarstwiłam ozębną nakładaczem, wtłaczam kleszcze, zaciskam, zaczynam wyważać – kurna, kruszy się, zaraz się złamie i nie będzie jak złapać, trzeba będzie odesłać do chirurga – wyważam w drugą stronę – rusza się, może coś z tego będzie – kilka ruchów na boki i ząbek wylazł.
Czasami się udaje ;).

3. Środowy wypad do Gda zakończył się herbatą (miała być kawa), naleśnikami (przez które nie było kawy, bo mi nie pasowały) i zakupami z koleżanką ze studiów (wyszłyśmy z C&A ze sweterkami, ja dodatkowo upolowałam prezent dla rodzeństwa, zostały jeszcze 2 drobiazgi dla rodziców). Byłam w domu po 19. Kolejne fajne popołudnie.

4. Wczoraj natomiast zyskałam argument za kupnem sobie nowego laptopa na raty. Dzięki temu może łatwiej dostanę kredyt na mieszkanie! Po Świętach zacznę się intensywnie rozglądać :> ;).

EDIT:

5. Wniosek po przyjęciu pewnego pacjenta w dniu wczorajszym: jeśli kiedyś przyjdzie mi do głowy robić speckę z dziecięcej, niech mnie ktoś zastrzeli. Ortodontą być mogę (niegdyś wymyślony możliwy kierunek dokształcania się: w ramach zemsty na świecie za 10 lat noszenia aparatów 😉 ), bo najgorsze, co robi ortodonta, to wyciski, które są nieprzyjemne, ale nie bolą.

6. Przy okazji specjalizacji i wspomnianego biegania po Gdańsku z koleżanką, zgodnie doszłyśmy do wniosku, że likwidowanie LDEPu to zbrodnia wobec osób, które planują robić specjalizację.