Tag: osobiste

Ten jeden mały cylinderek, który był świetną wymówką dla mojej „schodofobii”!

Znaczy wyrobiłam sobie nowe okulary. Nowe, tzn. pierwsze od przynajmniej 9 lat oprawki i pierwsze od prawie 5 lat szkła. Przez owe pięć lat (przynajmniej, nie pamiętam, jak było wcześniej) miałam soczewkę cylindryczną dla prawego oka z racji stwierdzonego astygmatyzmu. Dziś pani przy badaniu wzmocniła mi jedno szkło i zabrała ów cylinder. Znaczy według niej nie mam astygmatyzmu. Ale w sumie dobrze, że w przyszłym tygodniu z racji stażu z ratunkowej nie będę musiała koncentrować spojrzenia na małym polu operacyjnym w postaci zębów. I tak zastanawiam się, czy starych bryli – wymienionych tylko z powodu ich wieku – nie wozić do pracy w razie czego.

Co do schodofobii, naprawdę mam mierny lęk przed tym, że z nich spadnę. Obojętnie, w którą stronę idę – w górę, czy w dół…

A nowe bryle trzymają się na nosie świetnie. Już nie mam czego poprawiać, skoro nic nie zjeżdża 🙁

Wena jakiegoś większego focha strzeliła albo moje życie jest wyjątkowo nieciekawe. O czym mam pisać? O wkurzającej pogodzie, która zmienia się o 180o z dnia na dzień? O tym, że dzisiaj przez chwilę musiałam używać lateksowe rękawiczki i ciekawe, jak się to odbije na moich łapskach? O tym, że niedawno zamiast 6 pacjentów przyjęłam ich 14 i siedziałam w pracy tylko godzinę dłużej? Już kiedyś pisałam, że moja praca jest męcząca i powtarzać się nie będę.

Tylko z kasą wyjątkowo krucho i lepiej nie będzie :(.

W przyszłym tygodniu mam staż z medycyny ratunkowej (będę przez 5 dni kursować do Gdańska na 9 rano i jestem z tego powodu średnio szczęśliwa). Jakieś urozmaicenie się przyda i może będzie o czym pisać. Pomijając już fakt, że będzie to świetna okazja do odwiedzenia Galerii Bałtyckiej i mojej stancyjnej gospodyni :).

iż bloga nie da się pisać z komórki. Chyba, że przez email, ale tego jeszcze nie testowałam.

Wczoraj chciałam tu napisać, że rzucam stomę i zmieniam zawód na jakiś kompletnie nielogiczny w porównaniu z obecnym, ale nie przyszedł mi do głowy żaden, który by nie został oprotestowany przez moją polityczną poprawność. Tym samym z pysznego dowcipu na Prima Aprilis wyszły nici.

A tymczasem siedzę sobie i śpiewam m.in. to.

Howgh.

Jak na sumienną dentystkę przystało, dziś po raz pierwszy od roku usiadłam „po drugiej stronie wiertła”, u jednego z panów z naszej lekarskiej obsady. Oczywiście denerwowałam się już kilka dni temu, nie wiem, czemu. Może tym, że niniejszym dołączam do reszty rodziny, która zdradziła naszego dentystę ;). Pan doktor ząbki mi dokładnie przejrzał, znalazł jeden ubytek do zrobienia teraz i dwa do obserwacji. Jak oświadczyłam, że chcę znieczulenie, zaczęli się ze mnie śmiać, ale je dostałam :). Ogólnie miałam „full serwis”: ubytek opracowany i wypełniony porządnym kompozytem, do tego skaling tej odrobinki kamienia, która zdążyła mi się osadzić przez ostatnie chyba 3 lata ( :> ), plus piaskowanie, po którym nie powinnam pić herbaty do jutra rana. Za późno. 😉

Znieczulenie zeszło, wszystko cacy, nic nie zapłaciłam, ogólnie jest fajnie. Zazwyczaj moje wypady do dentysty kończyły się cyklem trzech wizyt, ze zrobionymi dwoma zębami na każdej i ok. 150 zł mniej w portfelu. Najwyraźniej, ekhem, higiena mi się poprawiła ;). Chyba czasami dobrze, żeby sobie przypomnieć, co przechodzą pacjenci na fotelu. Np. mój dentysta praktycznie zawsze używał turbiny (bardzo szybkiej wiertarki), nawet w dość głębokich ubytkach. Tym razem poczułam na sobie efekt działania kątnicy (nieco wolniejszej) i wiertła różyczkowego.

Ogólnie sumienie uspokojone. Kolejna kontrola pod koniec stażu ;).

Notki o komórkach nie będzie (chociaż nadal wisi w szkicach notek).

Sobie na XPerię ściągnęłam The Sims 3. No i zrobiłam Simkę, Alice Carpenter (pierwsze nazwisko, które mi do głowy przyszło). Nawiązała ona dwie znajomości, kupiła dwa przepisy, kuchenkę i lampę do kuchni, planowała zasadzić pomidory i zrobić zakupy na obiad, wszystko cacy, znalazła pracę… Na wyjście po drugim dniu owej pracy otrzymałam ogłoszenie, że Alice zmarła, przyduszona pracą papierkową.

FOCH.

Godzina: 9:15.

Waga: 4 370 g.

Długość ciała: 59 cm 🙂

Witamy na „zewnątrz” Idę M.

Niniejszym od dziś oficjalnie jestem podwójną ciotką 🙂

Uściski i gratulacje dla mojego Rodzeństwa i rodzinki :D. Niech Wam dziecię zdrowo rośnie 😀

Moja wątroba nadal działa, autko przestało pierdzieć po spędzeniu 8 godzin u mechanika, zaś na forum, gdzie wklejałam swojego fanfika, zaczęto mnie doceniać po wrednym szantażu („Jak nie będzie komentarza, nie będzie dalszego ciągu”).

Jem sobie rodzynki w czekoladzie, czekam, aż mi herbatka przestygnie, coby miodu do niej dodać, mam cudowną świadomość, że nic nie muszę. Ogólnie jest fajnie.

Jutro popołudniówka i prawdopodobnie przestanie być tak super 😉