Tag: osobiste

Kategorie
Archiwalne Osobiste

LDEP, próba nr 3

Tym razem z.9.2010, czyli poprzedni test. Wnioski poniżej pisane w trakcie rozwiązywania testu.

Wniosek nr 1:
Bardzo lubili pytania z odpowiedziami fałszywymi.

Wniosek nr 2:
Na cholerę histologia wczesnego rozwoju zęba na teście sprawdzającym wiedzę ze stażu?
„Pyt. 58: Nabłonek kontynuuje wpuklanie się i pogłębianie; w tym stadium następuje różnicowanie się komórek pochodzących z brodawki zębowej; stopień różnicowania histologicznego pokazuje koniec procesu proliferacji, a komórki tracą zdolność do podziałów.” Powyższe stwierdzenia dotyczą stadium:
A. brodawki. B. pączka. C. czapeczki. D. dzwonu. E. apozycji.
[Ad. po sprawdzeniu wyników: dobrze strzeliłam, odp. D ;)]

Wniosek nr 3:
Ciekawe techniki promują. Np. w pyt. 88 pytają, czy do usuwania ósemek użyjemy kleszczy Peana.

Wniosek nr 4:
Nadal nie wyleczyli się z pytań podwójnie przeczących, typu „Bezwzględnym przeciwskazaniem [do czegośtam] nie jest„. Jak to powiedziała moja rodzicielka: „tych testów nie pisali specjaliści od tego, psycholodzy, tylko w dużej części zgorzkniali wykładowcy”.

Wniosek nr 5:
Nie wiedziałam, że istnieją zęby „przytrzonowe”.

Wniosek nr 6:
Ktoś się musiał nieźle ustawić, skoro w pytaniu 166 mamy hipotetycznego pacjenta z oparzenami lewej kończyny górnej, pleców, pośladków i krocza 😉
[Ad. dla ciekawskich: trzeba było obliczyć % poparzonej powierzchni ciała zgodnie z zasadą dziewiątek. Prawidłowa odpowiedź: 28%. 9% kończyna, 18% plecy – pośladki included – i 1% krocze.]

Wniosek nr 7:
Autorzy bywają leniwi: nadal powtarza się część pytań z wcześniejszych testów.

Wniosek nr 8:
Wynik 69%. Niedobrze. A kolega ostrzegał, że było ciężko. Chociaż to nadal jest powyżej progu zdawalności.

Wniosek nr 9:
Współczuję dentystom kilka lat po studiach, którzy muszą z różnych powodów zdawać ten test teraz. Wprawdzie wynik 30-kilka punktów na 200 pytań nadal jest szokujący, ale mimo wszystko odpowiedzi na wiele pytań byłam w stanie udzielić tylko dlatego, że ze łba nadal mi czasem paruje wiedza akademicka.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Kolor oczu

Nie mój. Co do niego jestem pewna i uważam go za jeden z elementów mojej urody, do których nie mam prawa się przyczepić.

Ogólnie staram się unikać wklejania tutaj notek, które mogłyby świadczyć, że mam jakieś konkretne, mocno dziecinne odchyły. Do tego są inne miejsca. Osoby, które mnie znają, pewnie i tak są w pełni świadome tego, że czasem mi odbija na punkcie jakiejś głupoty i ta głupota potrafi się mnie trzymać długimi miesiącami.

Bardzo często przy pojawieniu się nowego odchyłu (bo, niestety, swego czasu oglądałam dużo telewizji) dochodzi fiksacja na temat koloru czyichś oczu. Największe wrażenie robią na mnie ślepia niebieskie, nie wiem, czemu. Na drugim miejscu byłyby zielone, ze względu na niesamowitość. Olivia Wilde na przykład. Trzynastka z „House’a”. Ona ma zielone. Jedna moja koleżanka z byłego roku też ma zielone. Fajnie wyglądają. Chociaż swoje lubię i bym im koloru nie zmieniła. …

Jestem mistrzem w laniu wody. Przechodzę do sedna.

Pytanie do pań.

Jakiego koloru oczy ma ten facet? Moim zdaniem bladoniebieskie, ale w kilku niepotwierdzonych źródłach pojawił się głos o bladoszarych, w rezultacie nie wiem.

W razie braku konkretnej odpowiedzi nie podetnę sobie żył i będę mogła spokojnie spać w nocy.

Pytanie nie do panów, bo o ile nie jest to grafik komputerowy po liceum plastycznym (albo mój szwagier, który zna kolor pistacjowy), to z nazwaniem takiego małego niuansu płeć brzydka mogłaby mieć problemy. Całkowicie uzasadnione, podobnoż.

Tak, stereotypy. 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste

LDEP, próba nr 2

Po przeczytaniu Kodeksu Etyki Lekarskiej i stwierdzeniu, że powtórzyło się kilka pytań z pierwszego podejścia, drugi test rozwiązałam na 77% (poprzednio było 70). Potwierdziła się pierwszorzędowa potrzeba powtórzenia chorób przyzębia i jamy ustnej, i ortodoncji. Zostały jeszcze 3 testy do przerobienia. Szkoda, że za każdym razem siły witalne opuszczają mnie mniej-więcej w połowie, by wieczorem wrócić i pozwolić na dokończenie rozwiązywania. Mam nadzieję, że mózg mi nie wyparuje w trakcie pisania egzaminu właściwego.

EDIT: Przy okazji, wypisałam sobie dwa rodzynki z rozwiązywanego testu.

„Pyt. 80:

Uszczelnianie bruzd zębowych jest metodą profesjonalnego zapobiegania próchnicy zębów w następujących przypadkach, z wyjątkiem:
A. profilaktyki bruzd i szczelin (moja uwaga: taaaak! To zdecydowanie ta odpowiedź!)
B. profilaktyki próchnicy w zębach mlecznych
C. profilaktyki próchnicy w zębach stałych
D. profilaktyki próchnicy u osób dorosłych
E. profilaktyki próchnicy pow. gładkich.”

„Pyt. 95: Do guzów zębopochodnych zalicza się (wskaż zdanie fałszywe):”
Nie prościej było napisać „Do guzów zębopochodnych NIE ZALICZA SIĘ:”? To ma być test sprawdzający wiedzę ze stażu czy czytanie ze zrozumieniem?

Dżizz, nie jestem w stanie konstruktywnie sięgnąć do książek. Wesoło załatwiłam sobie gierkę, RollerCoaster Tycoon 3 Platinum i buduję park rozrywki w trybie Plaża, czyli bez zadań do wypełnienia i ograniczeń pieniężnych. Nie ma to, jak wręcz chamskie marnowanie czasu.

Osoby, które w ankiecie zaznaczyły, że notki ukazują się za rzadko, pewnie pierwszy wpis od środy nie przekonał do ewentualnej zmiany zdania ;). Za jakiś czas pewnie zrobię podsumowanie wyników. Na razie wypełniło ją 29 osób i wychodzi na to, że wszystko jest fajnie pięknie, tylko mogłabym pisać częściej i jestem średnio zrównoważona psychicznie, czego nie poczytuję za obrazę, broń mnie Panie Boże. Ludzie nadmiernie normalni są nudni.

Istnieją ludzie nadmiernie normalni?

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Chętka na własne mieszkanie…

… wzmaga się u mnie wprost proporcjonalnie do częstości wyganiania mnie z łazienki przez rodziców. W rezultacie mogę w niej spokojnie przesiadywać (a potrafię godzinaaaami) tylko w dwóch sytuacjach: kiedy rodzice a) są poza domem i wracają dopiero następnego dnia, b) poszli już spać, czyli po 22. Przy czym ten drugi przypadek jest ograniczony moją własną sennością.

A łazienkę chcę mieć jasną, kiczowatą, w błękitach, o. I porządną lampą nad dużym lustrem!

PS.: Jeśli ktoś tego jeszcze nie zrobił, niech wypełni ankietę.

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Ach…

Te wielkie, płaskie klawisze…

Ta klawiaturka numeryczna…

Ten piętnastocalowy, panoramiczny ekran…

Ten cichutki szum dysku i wiatraczka…

Te 4 GB RAMu… Dzięki czemu wszystko zapitala, aż miło ;).

Ten system, Windows 7…

Ten elegancki brąz obudowy… Nadal z zewnątrz przykryty folią ochronną… 😉

I ta kupa kasy, którą co miesiąc będę musiała wydać na kolejne raty… W sumie sztuk 8.

Znaczy: kupiłam sobie komputer :).

Po wielu bataliach zresztą. Aż nie chce mi się o nich ponownie pisać.

Tak czy siak, zostałam dumną posiadaczką laptopa Samsung R540.

I teraz zastanawiamy się (znaczy rodziciel mi w tym pomaga), co zrobić ze starym dziadem. Coś się wymyśli.

Aż mi trochę dziwnie. Od maja działałam na ekranie o rozdzielczości 1600×1200 DPI, teraz mam 1300-cośx700-coś i wszystko mi się strasznie duże wydaje ;).

Kategorie
Archiwalne Osobiste

LDEP

Robię nieśmiałe podchody.

Ze strony Centrum Egzaminów Medycznych ściągnęłam sobie pytania i klucze odpowiedzi z poprzednich LDEPów, ogólnie mam 5 takich zestawów. Zabrałam się dziś za rozwiązywanie jesiennego z 2008 roku, bez wcześniejszych powtórek.

„Zaliczyłam” na 70%. Próg zdawalności: 56%. Na liście do szybkiego powtórzenia: Kodeks Etyki, zespoły chorobowe z chirurgii szczękowej (nie mam podręcznika Krysta, w najbliższej bibliotece pedagogicznej też nie mają, a polowanie teraz na Allegro ma niewiele sensu 🙁 ), periodontologia, choroby błony śluzowej (wygrzebię swoje notatki ze studiów :>) i niegdyś ukochana ortodoncja. Ogólnie jeśli chodzi o moje podejście teraz do tego egzaminu, nastawiam się na zwyczajną próbę. Wykłady z orzecznictwa medycznego, bioetyki, ratownictwo będę miała dopiero później. Jak coś pójdzie nie tak, to podejdę jeszcze raz we wrześniu. Jak nie, to nie.

Przy okazji, może mi ktoś powiedzieć, po co mam to wiedzieć?
„Nr 160. Do reduktorów w reakcjach oksydoredukcyjnych zawartych w monomerze
tworzywa akrylowego zaliczamy:
1) nadtlenek benzoilu; 4) hydrochlorochinon;
2) nadtlenek mocznika; 5) pyrogallol.
3) hydrochinon;
Prawidłowa odpowiedz to:
A. 1,3,5. B. 2,3,4. C. 2,3,5. D. 3,5. E. wszystkie wymienione.”

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Będzie się działo

Jutro jako ostatni pacjent na fotelu usiądzie mój własny rodziciel.

Został poinstruowany, jak dojechać, ostrzeżony, że z racji typowego w poniedziałki tłumu może wystąpić pewne opóźnienie (w takich chwilach czasem wręcz liczymy na to, że jakiś pacjent nie przyjdzie), a ja będę musiała wziąć coś na uspokojenie. 😉

Mam nadzieję, że się nie powtórzy sytuacja, kiedy na moją nieznajomość jednego angielskiego słowa, związanego z dostępnością produktu w sklepie, usłyszałam „to czego ty się uczysz?”.

Ojj, będzie się działo ;).

Countomat znowu działa normalnie, wyszukany komputer jednak jest dostępny w najbliższym mi Euro RTV, jutro rano znowu troszkę odeśpię Sylwka, we wtorek zakupy i kolęda… Ogólnie git. Tylko muszę przeżyć kiepskie warunki na drogach. 😉

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Ciekawe

jak minie mi ten nowy rok. Cały 2011. Na pewno zapowiada się sporo zmian.

Skończę staż. Zdam LDEP. Zostanę w obecnej pracy albo znajdę sobie nową. Albo dwie.

Kupię sobie komputer ;).

Spłacę samochód. Skończę leczenie i może w końcu honorowo oddam krew.

Za kredytem na mieszkanie pewnie będę musiała się zacząć rozglądać dopiero w 2012, ale na pewno moje zainteresowanie tym tematem się pogłębi. Mam nadzieję, że wykończę moje M2 przed końcem świata ;).

Nigdy nie robiłam postanowień noworocznych. Nie wiem, czemu, nie czułam potrzeby. Zresztą, znam swoje samozaparcie i pewnie jakiś plan na następne 365 dni zostałby dość szybko zignorowany. To, co napisałam wyżej, to nie postanowienia. To się zwyczajnie będzie działo, muszę (i chcę) przez te zmiany przejść i nie mam wyboru. Mogę mieć tylko nadzieję, że zawodowe przełomy zostanę przeze mnie pokonane absolutnie zwycięsko i w całości.

A Wam, Drodzy Czytelnicy, życzę wszystkiego dobrego. Żebyście i Wy wszelkie przełomy życiowe, osobiste czy zawodowe, pokonywali z podniesionym czołem i satysfakcją. Żeby każdy kolejny dzień był inspiracją dla stawiania sobie nowych celów. Życzę zdrowia i sił do docierania do tych celów.

Wszystkiego wszystkim 🙂
k.

Kategorie
Archiwalne Osobiste Praca

Przeżyłam

Wczoraj sflaczała opona została napompowana przez rodziciela. Dzisiaj miałam jechać do zakładu oponiarskiego, coby mi wymienili letnią „rezerwę” na owo, zimowe koło. W tym celu wstałam z łóżka i wyszłam z domu całe pół godziny wcześniej. Panowie w zakładzie wypytali a co, a dlaczego, sprawdzili zimówkę, zdjęli oponę z felgi, przeczyścili, przesmarowali, założyli z powrotem, wyważyli i wymienili. Zapłaciłam 15 zł i na czterech zimowych kołach potoczyłam się do pracy.

Tam przywitał mnie tłum na poczekalni, który zresztą utrzymywał się do godziny 12 (pracujemy do 13). W międzyczasie kilku pacjentów przyjął szef, którego oficjalnie nie ma ;). Ponownie (kilka razy wcześniej już tego dokonałam) udało mi się przekonać pacjenta do leczenia kanałowego zęba, zamiast do jego ekstrakcji. Często się zdarza, że pacjenci mają podejście „boli, to wyrwać”. Poza tym z deczka opieprzyłam mamusię, która swoją córeczkę posadziła drugi raz w jej (córeczki) życiu na fotelu ze słowami „nie bój się” – a dzieciak wyglądał i zachowywał się zupełnie normalnie. Na mnie na miejscu tego dziecka takie „nie bój się” raczej nie zadziałałoby uspokajająco. Wystąpił dodatkowy bonus w postaci już martwego zębiszcza u dziewczęcia, więc nie musiałam jej kłuć i nic nie bolało. Dziewczę dostało maseczkę i rękawiczki za wzorcowe siedzenie na fotelu. 😉

Skończyłyśmy pracę troszkę po 13. Wróciłam do domu, tocząc się po przyczynie moich poniedziałkowych przeżyć z zawrotną prędkością 30-40 km/h, zapewne denerwując tym pana w Audi za mną, ale, jak planowałam wcześniej, miałam to w d***. Nie trąbił i nie mrugał światłami, więc może zrozumiał dziewczę w małym, stalowym pudełku przed sobą.

W domciu powitał mnie ciepły obiadek i brak pracy dorywczej. Zeżarłam obiadek, posiedziałam w sieci i klapnęłam się na wyrko na 2 godziny celem drzemki.

Jeszcze tak o dniu wczorajszym: w Gdyni byłam u dermatologa. Podniósł mi dawkę obciążających wątrobę leków. Najfajniejsza była kwestia Sylwestra: doradził odstawienie piguł na dwa dni, jeśli planowałabym coś bardziej hucznego. I to jest ciekawe: nie mówił o ograniczaniu alkoholu, tylko piguł. Lubię tego faceta :).

Rodzice wyjeżdżają jutro rano na 4 dni (wrócą 2 stycznia). Dobrze, że Sylwka nie spędzę sama, bo byłoby depresyjnie :). Zresztą nadal może być, ale lepiej z kimś, niż samej ;).

Pilniczek świąteczny na razie zostanie. Myślałam o dalszej eksploatacji kolegi Robsona (jakieś fajerwerki?), ale nieeee, nie będę taka. 😉

Zaczęłam solidniej rozglądać się za komputerem. Polecane przez znajomych Delle zostaży mi odradzone przez rodziciela. Na tapecie są jeszcze komputery marki Lenovo (to przemianowany IBM?), Toshiba (mój pierwszy laptop to była stara Toshiba, przed usmażeniem się karty graficznej bardzo dobrze mi służyła), choć podobno jakość im spadła; Sony (Vaio są drogie 🙁 ), zaś opinii o Samsungach, też dość popularnych i tanich, niestety nie znam. Matula ma netbooka Samsung i chyba nie narzeka, ale ja wolę większe rozmiary ;). No i HP, ale one też komuś podpadły. Ech. Nie znaju się :(. Tylko głupio będzie, jak ja sobie coś wyszukam, obecny Dell obrazi się ostatecznie, a nie dostanę kredytu…

Kategorie
Osobiste Praca

Zdecydowanie kijowy dzień

Przynajmniej początek.

Przez wypitą wczoraj wieczorem herbatkę i przeróżniste emocje wyspałam się średnio. Udało mi się zebrać do pracy, spokojnie odśnieżyłam autko, które zapaliło bez problemu, ujechałam nawet jakieś 200 metrów… Po czym poczułam, że silnie ściąga mnie na jedną stronę. Zatrzymuję się, wysiadam, patrzę: flaczek.

Na kołach mam nieściągalne kołpaki, więc nawet nie dałabym rady zmienić koła. Zresztą wydawało mi się, że flaczek jest spóźnionym skutkiem wczorajszej obrotki – opona wyglądała, jakby zeskoczyła z felgi. Z drugiej strony, wczoraj dojechałam do domu bez dziwnych wrażeń, więc niekoniecznie to musiało być to.

Dzwonię do matuli. Stwierdzamy, że nie damy rady nic zrobić, więc matula zawiozła mnie do pracy.

W pracy tłum. Druga pani doktor nie dojechała wcale z powodu awarii sieci trakcyjnej [kolejki SKM – dop.aut.2015].

Jakoś się ów tłum udało opanować. Nie przyszło paru zapisanych pacjentów, niektórych nawet nie tknęłam, u innych szło całkiem szybko, jeden pacjent „bólowy” został odesłany na jutro. Dało o sobie znać jednak moje ogólne podenerwowanie: pod koniec zmiany zrzuciłam na podłogę kilka narzędzi.

Na koniec pojawiła się kwestia, czy kolejki wznowiły kursowanie – miałam przeca w planach jazdę do Gdyni, a bez kursujących kolejek bym nie dojechała. Już planowałam pójście na autobus i powrót do domu, z błagalnym telefonem do dohtora, żeby mnie wcisnął gdzieś w jutrzejszy grafik. Całe szczęście, pociąg stawił się, choć z niewielkim opóźnieniem.

Pobyt w Gdyni przebiegł bez zakłóceń. Jeno w drodze powrotnej kolejka raczyła się spóźnić i stać na niektórych stacjach, więc nie zdążyłam na autobus. Wykupiłam zdobytą w Gdyni receptę i poszłam na inny. W drodze powrotnej cosik zmarzłam (z racji wożenia się po burżujsku czapkę zakładam tylko do odśnieżania podwórka), ale też dowiedziałam się, że moim stalowym rumakiem zajął się już rodziciel. Kiedy doszłam do domu (po drodze kilkanaście razy prawie zwichnęłam sobie kostkę: kiedy kupowałam kozaczki na kilkucentymetrowym obcasie, nie przewidywałam przebijania się przez śniegi), autko stało przed domem na zapasowym, letnim kole. Czyli ostrzegam: jutro będę całą trasę jechać z prędkością 30 km/h ;).