Autor: thekfile

Miałam dziś chyba 8 czy 9 pacjentów. Z tego jednego musiałam odesłać na dzień następny. Zwykła próchnica z uzupełnieniem ubytku była tylko u pacjenta na początku (żeby było smutniej, to u małego dziecka pierwszy raz na fotelu) i ostatniego. Pozostałe to albo rwania, albo kanały na różnych etapach rozwoju.

Normalnie tęsknię za zwyczajnym wierceniem i łataniem dziur materiałem światłoutwardzalnym. Troszkę się człowiek przy tym pomęczy, ale ma wtedy powód do dumy, że ładnie wyszło i plomba troszkę posłuży. Z książeczkowymi materiałami będą wracać co jakiś czas. I chociaż staram się książeczkowo łatać jak najlepiej, to wygląd nie ten, trwałość wątpliwa… A pobawiłby się człowiek nakładaczem płaskim przy formowaniu stoków guzków zębowych. Popsuł sobie siatkówkę oka lampą polimeryzacyjną. A na następnym przeglądzie z dumą stwierdził, że taka plombka piękna, że jej nie można odróżnić od zęba.

Całe szczęście, w jedynkach i dwójkach też się ludziom robi próchnica. I choć kiedyś nie lubiłam odbudów estetycznych (za duża odpowiedzialność 😉 ), to teraz jest jedyna okazja, żeby się troszkę pobawić z możliwą satysfakcją dla obu stron ;).

Na tym czasami polega praca dentysty. Szybko szybko, żeby wypełnienie potem trzymało. Najgorzej, jak nie ma dostępu do koferdamu i wszystko zalewa ślina. Oczywiście, są ślinociągi i wałeczki z ligniny, ale pacjent czasami majtnie ozorem i żmudny proces przygotowywania ubytku pod wypełnienie diabli biorą.

Mam jednego takiego małego pacjenta, u którego wypełnienie trzech kanałów w trzonowcu wyczerpało mnie fizycznie i psychicznie. A nakrzyczeć nie można, zdecydowane prośby o niemajtanie ozorem to jak rzucanie grochem o ścianę, więc się człowiek zużywa psychicznie.

Albo dziś: wrócił pacjent po poprawce wypełnienia trzy miesiące temu. Jedno wypadło, założyłam swoje, to też wypadło. Budowa ubytku prosi się o nieszczelność, ciężko i wyczerpująco, dodatkowo pacjent otwiera paszczę na półtora palca i jeszcze co chwilę ją zamyka, więc ogólnie wszystko się zalewa. Więc jak już się uda coś wsadzić do ubytku, to trzeba umieścić dwa paluchy (jeden na drugim) między siekaczami swojej ofiary i stać z tymi palcami, dopóki plomba nie zwiąże. Potem paluchy wyłażą trochę zgryzione, ale korekta w zgryzie to już relaks.

Ogólnie praca w usługach sucks ;).

I apel do pacjentów: jak już dentysta odłoży wiertarkę, to

NIE MAJTAĆ OZOREM!!!

Najlepiej nie robić tego już na etapie wiercenia. Jak dentysta włoży wałeczek pod język, to go zaraz nie wypychać. Po coś on tam jest.

Oczywiście większość pacjentów jest grzeczna i trzyma języki tam, gdzie trzeba, więc przy wypełnianiu ubytek jest suchy i fajnie. Ale czasami…

Ech.