Na studiach każdy dzień był inny. Ktoś inny znacząco wpływał na życie. Był sprawdziany, kolokwia, egzaminy. Cały czas coś się działo.
A zeszły rok w porównaniu z tamtymi pięcioma był zadziwiająco nudny.
Jeżdżę do pracy, robię swoje, wracam do domu, zastanawiam się, kiedy dostanę wypłatę i jakiej będzie wielkości.
Próbuję uspokoić pacjenta, który jest na mnie zły, bo po usunięciu górnej szóstki ma objawy ostrego zapalenia zatoki szczękowej. Po dłutowaniu wszystko wyglądało OK, ząb wyszedł w całości, pacjent dostał antybiotyk, bo go trochę rozgrzebałam. Wrócił po kilku dniach, nawet zrobił prześwietlenie (do zębówek u dorosłych nie jest potrzebne skierowanie). Na zdjęciu połączenie dna zębodołu z zatoką. I zonk. Pan dostał skierowanie, wytłumaczyłam mu, co najprawdopodobniej będzie zrobione. Tylko teraz pomyślałam, że na zamknięciu połączenia raczej się nie skończy…
Ząb na wkładzie z włókna szklanego odbudowuję w półtorej godziny. Kiedyś może będzie szybciej, to było moje drugie podejście, o czym pacjent nie wiedział i może to i dobrze.
Leczę znajomych i znajomych znajomych (głównie pracowników przychodni 😉 ), wszyscy są w sumie zadowoleni.
W leczeniu kanałowym zęba ze złamanym narzędziem chyba udaje mi się ominąć obcy kawałek metalu – narzędzie niestety już prawdopodobnie raczej zostanie w środku, ale jeśli kanał uda się wypełnić szczelnie i do końca, to nie będzie to taki problem. Tylko jak wytłumaczyć pacjentowi, o co chodzi, skoro on nie wie, co ja tam robię i dlaczego?
Tyle się zmieniło, że jestem BARDZO ZAJĘTA w weekendy. I bardzo mi się przydaje wykupiony dawno temu pakiet 500 smsów i mmsów za 5 zł miesięcznie. I ma mnie kto ratować, jak piszę na FB, że „ómieram”. Ale to już zachowuję dla siebie. I właśnie dlatego nie mam o czym pisać. Skoro w życiu zawodowym nuda, a prywatne chcę przynajmniej w części zachować dla siebie, momentalnie robi się pisarski problem.
Więc o czym ja mam pisać?