Może tytuł z lekka kontrowersyjny w obliczu zbliżającego się końca świata, ale wisi mi to. 😉
Jednak nie umarłam, bardzo mi przykro. W torebce noszę Ibuprom 200 mg i sobie łykam co kilka godzin dla świętego spokoju. Do tego klindamycynka (przyznałam się do możliwych problemów z gojeniem – będą mieli w firmie mój pełny wywiad zdrowotny) rano i wieczorem i jakoś kroczę dalej przez życie. Dziura w dziąśle zmniejszyła mi się o połowę (wszak badania naukowe „przez co przechodzą pacjenci po usuwaniu dużego zęba” wciąż w toku), nie wykrwawiłam się na śmierć i chyba jakoś to będzie.
Ale z usuwaniem drugiej ósemki spieszyć się nie będę. Zacznie mi sprawiać problemy (raz na kilka miesięcy któraś się odzywała, na zmianę), to odczekam, aż przestanie, i też usunę. Może być rękami szefa, nie mam nic przeciwko. Usuwać ząbki mój szanowny szef zdecydowanie potrafi (jeśli chodzi o pozostałe umiejętności, nie miałam okazji obserwować 😉 ). A wywalić obie i tak prędzej czy później bym musiała, bo na etap w życiu „jak będę sławna i bogata” planuję sobie założyć druty na ząbki, coby mi się wyprostowały. Górne ósemki też mam, ale te sobie siedzą grzecznie na swoich miejscach, psują się cicho i w ogóle nie dają o sobie znać.
Wypłata przyszła. Goła stażowa. Od jutra zaczynam wydawać. 😉 Asystentki sugerują, że mam zapytać szefa o procent z kwoty zarobionej na prywatnych pacjentach. Może za kilka miesięcy…