Kategorie
Archiwalne Osobiste

Magia prostych przyjemności

Pisałam kiedyś o tym, że czasami podczas zakupów coś do mnie „woła” i często kończy się na tym, że to kupuję. Postanawiam, że mam na coś ochotę, idę do sklepu, dwie sekundy później mam w koszyku idealną rzecz. Najlepiej w ten sposób kupuje się buty.

Ostatnio postanowiłam, że na razie koniec z kolekcjonowaniem kaw smakowych (poszukiwania kawy orzechowej zakończyły się kupnem… syropu orzechowego i parzeniem zwykłej kawy), trzeba za to nabyć nową herbatkę. No to poszłam na stoisko z kawami i herbatami, spojrzałam na słoiki, zobaczyłam coś o nazwie „Jesienny wieczór”, powąchałam i kupiłam. Nie trwało to nawet pięć minut.

Właśnie mi się mój nabytek parzy w otrzymanym niegdyś w prezencie kubeczku z sitkiem i pokrywką. Posłodzony miodem. Będzie pysznie.

Z jakiej okazji? Z żadnej. Czy dla drobnych przyjemności muszą być okazje? Jest ponuro i jesiennie, łeb mi umiarkowanie napitala, wróciłam z wizyty kontrolnej u onkologa, w poniedziałek zakładam kasę fiskalną – trzeba jakoś poczuć się lepiej.

To w sumie mi się też podoba w mieszkaniu poza domem rodzinnym. Mieszkam sama, mogę sobie dogadzać. Nikt nie pyta, a po co. A chodź do nas, zrobisz coś innego. Nie, chcę sama. To moja chwila i tak mi z tym dobrze. Trochę melancholijnie…

Od dwóch tygodni jestem znowu singlem. Tak wyszło. Nie udało się. Dalej się przyjaźnimy. Ale kto wie? Może ten „Jesienny wieczór” ma mi pomóc nie tylko na jesienny mrok?

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Wycinanki #2 – epilog

Wracając z Olsztyna zaczepiłam o szpital, w którym miałam zabieg. Poszłam na oddział. W sekretariacie dali mi do ręki trzy wyniki i kazali złapać jakiegoś lekarza, żeby mi je zinterpretował i powiedział, co dalej. Interpretacja nie była mi potrzebna, ale instrukcje już tak. No to poszłam i złapałam.

Chirurg zerknął na wydruki, stwierdził, że zostało wycięte wszystko, co trzeba, co jakiś czas kontrola USG i, cytat, „Jest pani zdrowa, wyleczona” i gest pt. krzyżyk na drogę.

Tylko teraz muszę się postarać, żeby moja cudna, trzycentymetrowa blizna zrobiła się nieco mniej widoczna…

Kategorie
Archiwalne Osobiste

Wyskok

No i mam ten o dziwo płatny urlop. I tak sobie siedzę, nic nie robię, a jak coś robię, to wydaję ciężką kasę. I to wydawanie kasy później odchorowuję – wczoraj byłam w IKEA, dzisiaj żyję na jednym bananie, kawałku czekolady, połowie kanapki, jednej brzoskwini i szklance soku pomarańczowego. Próba wypicia herbaty rano (nie miałam ochoty jeść) skończyła się na barwnym zakomunikowaniu przez ową herbatę pół godziny po spożyciu, że ona wychodzi. No i wyszła. A mnie tylko łeb napitala.

Wczoraj, jak jeszcze byłam w pełni sił, stwierdziłam, że, kurna, pojechałabym gdzieś sobie. Wyfrunąć z gniazdka na dwa dni z powodów innych niż szpital. Pomyślałam chwilkę i stwierdziłam, że może pojechałabym do Poznania? W sumie byłam tam ze 2-3 razy, ale czemu nie zrobić powtórki? Tylko znaleźć odpowiednie połączenie PKP i lokum.

Odpowiednie połączenie, czytaj, na miejscu koło 12 i tanio.

Nie ma. Jest albo na miejscu przed południem i pieruńsko drogo, albo kilka przesiadek. Nie lubię. Poznań odpada.

W Szczecinie mam znajomych, ale Szczecin jest brzydki (byłam raz). Do Krakowa za daleko. We Wrocławiu byłam dwa razy, wspomnienia mam całkiem miłe (mój pierwszy koncert Archive!), ale wolałabym do Krakowa. W Warszawie byłam kilka razy. Do Lublina też za daleko.

To może Olsztyn?

200 kilometrów, można zajechać autkiem. Nigdy tam nie byłam. Miasto podobno bardzo ładne, niedaleko można zaliczyć też kilka atrakcji. Znalazłam pokoje do wynajęcia. Zadzwoniłam w jedno miejsce, pani poradziła, żebym zadzwoniła później, bo może się coś zwolni. To zadzwoniłam w drugie, niestety droższe, ale sprawdzone i zaklepałam sobie wstępnie pokój. Ale w to pierwsze też zadzwonię.

MM stwierdził, że nie ma kasy, ale fakt, ma dość poważne wydatki zaplanowane, a ja z tym wyjazdem wyskoczyłam dość nagle i bez wcześniejszego ostrzeżenia. Pojadę sama.

No to jadę do Olsztyna. We wracam w czwartek.

Taka jestem spontaniczna. 😉